Bentley Barbara Kochałam psychopatę

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Targający mną niepokój zachęcił mnie do jeszczecięższej pracy.Może więc pomoc innym ofiarom nie była jedynąmotywacją; może w głębi duszy marzyłam o zemście.Teraz cze�kałam na telefon Anny.Pragnęłam kolejnego zwycięstwa.Złapałam za słuchawkę już po pierwszym dzwonku.- Właśnie wróciłam - powiedziała i zawiesiła na chwilę głos.- Przeszłaś przez senat! AB16 przeszedł z wynikiem trzydzie�ści osiem do zera.Odwiesiłam słuchawkę i zdałam sobie sprawę, że jestemzadowolona z siebie, spokojna i nieszczególnie podekscytowana.Najwyrazniej po tak długiej, wyczerpującej walce wydawałomi się, że inny wynik nie wchodzi w grę.Poza tym nie chciałamnarażać się na rozczarowanie, gdyby zgromadzenie zabloko�wało projekt podczas ponownego głosowania czy gdyby guber�nator postanowił go zawetować.Zdjęłam kopię AB 16 ze swojejtablicy korkowej i przycisnęłam do piersi.Byliśmy partneramiprzez ponad dwa lata.Teraz projekt stał się już niemal prawem.Następnego dnia Anna nagrała mi się na sekretarkę.- Gratuluję! Zgromadzenie przegłosowało sześćdziesię�cioma ośmioma głosami do zera, żeby AB 16 trafił na biurkogubernatora.Do zmiany prawa brakuje tylko jednego podpisu.W głowie kołatały mi się różne liczby: jedenaście do zera, sie�demdziesiąt do zera, osiem do zera, trzydzieści osiem do zera,sześćdziesiąt osiem do zera.Jak udało mi się zajść tak daleko,i to bez jednego głosu sprzeciwu? To dzięki mojej Sile Wyższej- przypomniałam sobie - oraz trzem potężnym sojusznikom:pasji, cierpliwości i wytrwałości".ZwiętowanieKiedy niezwykłe rzeczy przytrafiają się zwykłym ludziom,wydają nam się dziwnym zrządzeniem losu.Od zama�chu na moje życie odkryłam, że to, co nazywamy szczęściem,jest rezultatem planowania i ciężkiej pracy, cuda zaś są efek�tem głębokiej wiary w Siłę Wyższą.Doświadczyłam równieżekscytacji, która rosła z każdym kolejnym sukcesem.piski,łzy szczęścia, radosne podskoki i uściski.Ale kiedy docho�dziło do momentów kulminacyjnych, kiedy to dowiadywa�łam się przez telefon o owocach moich starań, ogarniał mniespokój, nie czułam euforii.Tak właśnie było, gdy usłyszałamwieści o gubernatorze.W sierpniu 1995 roku wybraliśmy się z Reksem na waka�cje.Zatrzymaliśmy się w hoteliku w St.George w Utah.Kiedywyjeżdżaliśmy, nie wiedziałam jeszcze, jak potoczą się losyAB16.Istniała oczywiście możliwość, że gubernator nie podpi�sze projektu.Anna powiedziała jednak, żebyśmy jechali i dobrzesię bawili.Obiecała nagrać się na moją sekretarkę w pracy.Wygramoliłam się z łóżka i podeszłam do telefonu. Rów�nie dobrze mogłam od razu mieć z głowy codzienny telefon"- pomyślałam.Usiadłam na krześle przy antycznym biurkui wybrałam numer.Zapisawszy kilka wiadomości, odłożyłamsłuchawkę.- No i? - spytał Rex.- Zmieniłam prawo stanu Kalifornia - wykrztusiłamze łzami w oczach.- Wczoraj wieczorem gubernator podpisałmój projekt.* **9 sierpnia 1995 roku w Oakland Trib�ne" pojawił się ciągdalszy mojej historii: Krucjata jednej kobiety zmienia prawo sta�nowe.Pod koniec grudnia odebrałam telefon od dziennikarkiz lokalnej gazety z Antioch, która chciała napisać o mnie arty�kuł, bo z dniem 1 stycznia AB 16 wchodził w życie.Od razunawiązała się między nami nić porozumienia, ponieważ kobietata rozumiała moje obawy, że w druku może ukazać się coś,co skłoni Johna Perry ego do złożenia pozwu.Rankiem 30 grudnia wstałam wcześnie i pojechałampo gazety.Z woreczkiem ćwierćdolarówek w dłoni podeszłamdo metalowych półek i zapłakałam ze wzruszenia.Na pierw�szej stronie widniało moje zdjęcie - siedziałam przy swoimstoliku w Sacramento i zbierałam głosy poparcia dla AB 16.Położyłam monety, złapałam swoje egzemplarze i pobiegłamdo samochodu.Po przeczytaniu artykułu musiałam odcze�kać chwilę, żeby uspokoić się nieco i móc bezpiecznie wrócićdo domu.* * *31 grudnia urządziłam przyjęcie w Antioch.Nie byłato impreza noworoczna, ale urodzinowa, z tortem i balonami.Tuż przed północą Rex nalał szampana, a ja zapaliłam świeczkina torcie.Goście założyli kapelusiki i trzymali w dłoniachgwizdki.Gdy na Times Square opadła ogromna lustrzana kula,tłum zgromadzony w mojej jadalni nie zaczął śpiewać AuldLang Syne.Zamiast tego Rex wzniósł toast.- Za narodziny nowego prawa - powiedział uroczyście.- Prawa Barbary.Prawa, które pomoże innym.Stuknęliśmy się kieliszkami i wypiliśmy za to, po czym zaśpie�waliśmy Happy Birthday, a ja zdmuchnęłam świeczki na torcie.* * *Mój sukces legislacyjny nie przełożył się jednak na zwycię�stwo w szarpaninie z Johnem.Niemal cztery lata po ustale�niu warunków ugody majątkowej, wciąż czekała ona na sfina�lizowanie.Na początku kwietnia Ross Grissom zaprosił mniedo swojego gabinetu, żeby omówić procedury sądowe.Wal�cząc z Johnem o punkty lotnicze, miałam występować jako wła�sny adwokat.Na widok książek dotyczących prawa rodzinnego,które stały na półce za Rossem, dostałam gęsiej skórki.- Moje prawo jest w tych książkach, prawda?- Tak.Przez te wszystkie lata praktyki adwokackiej przezmój gabinet przewijało się wielu ludzi, którzy mówili, że trzebazmienić prawo, ale tylko ty tego dokonałaś.Jestem dumny, że cięznam, Barbaro Bentley.* * *11 kwietnia 1996 roku weszłam na salę sądową z wysokopodniesionym czołem.Byłam gotowa stanąć w szranki z eksmę-żem.Zmieniłam prawo, a teraz chciałam wygrać z nim w sądzie.Psychopata pokroju Johna Perry ego kieruje się zachłanno�ścią.Niczym dzikie zwierzę wgryzł się w moje ciało, usiłującrozszarpać je na strzępy.Robił wszystko, by wykończyć mnieemocjonalnie i finansowo.Nie dawałam jednak za wygraną,szczególnie gdy chodziło o punkty lotnicze, które wciąż był miwinien.Teraz mieliśmy zakończyć walkę w sądzie.Bradley przywitał się ze mną, gdy weszłam na salę.Siedziałprzy stole pozwanego, po prawej.Ja usiadłam przy stole powoda.- Proszę wstać - powiedział donośnie wozny.- Bentleykontra Perry.Sprawę prowadzi sędzia Lawrence.Sędzia pozwolił usiąść, po czym rzucił okiem na leżącą przednim kartkę i spojrzał groznie na Bradleya.- Zdawało mi się, że kazałem panu załatwić to jakiś czastemu, panie Bradley - rzucił zgryzliwie.- Co my tu robimy?- Wysoki Sądzie, pan Perry i pani Bentley nie mogą dojśćdo porozumienia w sprawie punktów linii lotniczych.Sędzia skrzywił się, spojrzał na mnie i stwierdził, że najpierwwysłucha powoda.- Wysoki Sądzie, zdaję sobie sprawę, że zna sąd szczegółytej sprawy.Nadmienię więc tylko, że pozwany próbował zamor�dować mnie w 1991 roku i został skazany za usiłowanie zabój�stwa z premedytacją.W sierpniu 1994 podpisaliśmy ugodęmajątkową.Próbowałam załatwić wszystkie sprawy zwią-zane z rozwodem we właściwym czasie, ale wciąż napotyka�łam na przeszkody ze strony pana Perry ego.Ponieważ ignoro�wał zapisy ugody, przyszłam tu dzisiaj, żeby dochodzić swoichpraw.Oto list zawierający szczegółową historię punktówlinii lotniczych.Wozny wziął ode mnie listy, po czym wręczył je Bradley-owi i sędziemu.Lawrence dokładnie przeczytał dokument i cośna nim zanotował.- Dziękuję, pani Bentley.Bardzo dokładnie opisała panisytuację.- Sędzia spojrzał na Bradleya [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki