Cole Martina Kate Burrows 01 George Rozpruwacz [MR]

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.ROZPRUWACZ NA PODIUM DLA ZWIADK�W.Zamknęła brulion i otworzyła kolejny.Tym razem wycinki były nowsze.Wszystkie dotyczyły Rozpruwacza z Grantley inagle Elaine zrozumiała, co się stało.Było to jasne jak słońce.To George zamordował te wszystkie kobiety.George był chory.Zaatakował ją.Elaine w pośpiechu zaczęła układać bruliony i magazyny tam, gdzie je znalazła.Musijak najszybciej iść na policję.Zdenerwowana, tylko półświadomie zarejestrowała cień, którymignął za oknem szopy.Nawet nie usłyszała, jak otworzyły się drzwi.Kiedy się odwróciła,stanęła twarzą w twarz z George em.Jej przerażenie było tak wielkie, że zamiast wrzasnąć,tylko cicho jęknęła.Gdyby nie przytrzymała się biurka, pewnie padłaby na podłogęzemdlona.George patrzył na nią i się uśmiechał.Skromnym uśmiechem, w którym zaledwieobnażał zęby. Chodz do domu na filiżankę herbaty, moja droga.Jesteś biała jak papier.Chybaprzeżyłaś szok.Kate jadła właśnie lunch w kantynie, kiedy powiedziano jej, że jest do niej telefon.Podeszła do aparatu umieszczonego na ścianie przy drzwiach i podniosła słuchawkę. Mówi Burrows. Kate? To ja, Dan.Poczuła falę lęku, usłyszawszy głuchy ton jego głosu.Stanęła bliżej ściany, starającsię, aby nikt nie podsłuchiwał jej słów. Posłuchaj, Dan.Chodzi mi o to, co się stało.Przysięgam, nie miałam pojęcia.Przerwał jej. Wiem.Powiedzmy sobie prawdę, Kate, sam się o to prosiłem.Możesz powiedziećtemu.twojemu przyjacielowi, że sprawa jest załatwiona.Już nie masz na głowie BiuraPolicji Kryminalnej.Byłem u Lizzy i powiedziałem jej, że wyjeżdżam z Antheą. A wyjeżdżasz? Tak.Telefonowałem do niej dziś rano.Damy sobie jeszcze jedną szansę.To było kłamstwo.Dan zamierzał po prostu wyjechać z Grantley jak najdalej.Niechciał, żeby cokolwiek przypominało mu o Patricku Kellym. Mam nadzieję, że ci się uda, Dan.Naprawdę mam nadzieję.Na linii coś zatrzeszczało, Dan wypowiedział kilka niewyraznych słów i Katekilkakrotnie powtórzyła jego imię, zanim odwiesiła słuchawkę.Wróciła do stolika i zapaliłapapierosa.W kantynie było mnóstwo ludzi, jednak szmer rozmów i chichotów do niej niedocierał.Wciąż rozmyślała o Patricku i o tym, co zrobił.Kochała go i myśl ta ją przerażała.Najgorsze było to, że choć ją przestraszył, zdenerwował, i tak pierwsze uczucie wobecniego nic nie osłabło.Pragnęła go.Desperacko, tak jak nikogo na świecie.Tego bała siębardziej niż czegokolwiek innego. Sto funtów za twoje myśli.Głos Caitlina zabrzmiał przyjaznie. Nie wzięłabym pieniędzy od starszego człowieka.Caitlin roześmiał się, zdziwiony. Czy w wiadomej nam sprawie wszystko jest w porządku?Pokiwała głową, na co Caitlin wyszczerzył zęby. No to masz Danny ego z głowy.Pomyśl więc o czymś innym.Trwają badania krwi ina pewno jest o czym myśleć. Akcja przebiega sprawniej, niż ktokolwiek mógł przypuszczać, to pewne. A słyszałaś o Spencerze?Kate potrząsnęła przecząco głową. Tak jak wszyscy policjanci, mężczyzni, otrzymał zaproszenie na badanie.Wściekłsię! Uznał, że to celowe posunięcie, żeby zrobić mu skazę w życiorysie. Caitlin zagrzmiałgłośnym śmiechem, przez co mnóstwo oczu skierowało się na niego i Kate. Ale prawdziwekłopoty spowodowały słowa Amandy.Kate była zaciekawiona.Uśmiechnęła się do Caitlina. No, mów, mów.Caitlin pochylił się nad stolikiem i wyszeptał: Powiedziała mu, że czytała tajny raport psychologów, z którego wynikało, żeRozpruwacz z Grantley między dwudziestym a trzydziestym rokiem życia był policjantem,przy tym paranoikiem oraz człowiekiem o skłonnościach do gwałtownych i destrukcyjnychzachowań.Kate zachichotała. Cóż, ten raport do kogoś pasuje. Ubawiłem się setnie. Caitlin znów głośno się śmiał. Zabawna dziewczyna z tejAmandy.A więc Kelly spotkał się z twoim mężem?Zmienił temat rozmowy tak szybko, że Kate straciła czujność. Tak.Już wszystko w porządku. Ten Patrick Kelly to bardzo przebiegły facet, wiesz? Ze wszystkim da sobie radę.Dobrze mieć takiego przyjaciela.Kate opuściła wzrok. Wiesz co? Mamy jeszcze dobrą godzinę wolnego.Chodz, kupię ci drinka w pubie.Bo jeśli chodzi o mnie, to mam w gardle tak sucho jak myszołów w kroczu.Kate zamknęła oczy. Wiesz co? Czasami bywasz nadmiernie wulgarny. Jasne.Moja żona, biedna kobieta, mawiała to samo.Panie, świeć nad jej udręczonąduszą. Tęsknisz za nią, prawda? Tak, Katie, z każdym dniem coraz bardziej.Miała język jak żmija, ale przecież byłamoją żoną.Dalej napijmy się, dziewczyno.To miejsce napełnia mnie przerażeniem.Ta całamłodzież powoduje u mnie skurcze żołądka.Kate wstała i ruszyła za nim w kierunku wyjścia z kantyny.W sumie i jej przydałbysię jeden głębszy.Elaine siedziała naprzeciwko George a przy kuchennym stole.Przyrządził jej filiżankękawy, która stała przed nią, już zimna, z grubym kożuchem mleka na wierzchu.Georgemilczał, jedynie uśmiechał się do niej od czasu do czasu, popijając własną kawę. Elaine. Jego głos był tak cichy, że z trudem go usłyszała, lecz mimo to ażpodskoczyła na krześle. Nie bój się, Elaine.Przecież nie zrobię ci nic złego.Niepotrafiłbym.Przygryzła wargę. Nikogo nie chciałem zamordować, uwierz mi, moja droga.To się po prostu stało.Rozłożył przed sobą ręce w geście bezradności. Nie wiem, co to jest.Po prostu patrzę na niei widzę, że wszystkie to kurwy, każda jedna.Kiwał teraz głową sam do siebie, a Elaine poczuła ból, gdyż bezwiednie wbijała sobiepaznokcie w skórę na dłoniach. Nawet ta suka O Leary z jej dziećmi.Będzie im znacznie lepiej bez niej, uwierz mi.Nie widziałaś jej takiej, jaką ja widziałem.Z rozłożonymi nogami na piachu.Nie miała nasobie rajstop, a na dworze był mróz.Była zdzirą, flądrą.brudną, śmierdzącą flądrą.Elaine położyła dłonie na uszy, żeby nie słyszeć jego głosu.George wstał.Wpanicznym strachu Elaine zerwała się z krzesła i ruszyła w kierunku kuchennych drzwi.George złapał ją za włosy.Wrzasnęła, gdy jej głowę ogarnęła fala przerazliwego bólu.Krewznów zaczęła płynąć z rany.George pchnął ją na podłogę, przez cały czas doskonale panującnad sobą.Stanął nad nią, potrząsając głową. Byłaś dla mnie udręką, Elaine, wiesz o tym?Jej usta puchły od zderzenia z podłogą.Wkrótce poczuła w nich krew. Dlaczego po prostu się ze mną nie rozwiodłaś? Dlaczego musiałaś tu tkwić przez tewszystkie lata i całą swoją osobą przypominać mi, co zrobiłem?Kopnął ją z całej siły w żołądek.Elaine na chwilę straciła oddech. Teraz muszę cię zabić.Chyba to rozumiesz, co? Nie mogę ci pozwolić żyć, skoroznasz mój mały sekret.George kilkakrotnie cmoknął z rozdrażnieniem.Elaine patrzyła na męża przez zalanełzami oczy.Zrozumiała, że George jest szalony, jak Kapelusznik z Alicji w Krainie Czarów, i żejuż nigdy nie będzie mogła spotkać się z Hectorem, przyjaciółkami ani w ogóle z nikim [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki