Green Penelope Trylogia włoska 01 Rzymskie dolce vita

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zbliża się kulminacyjny moment kar-nawału - mieszkańcy miasta i turyści paradują w maskaradowych kostiumach; niektóre zachwycająswoją urodą, inne są nieprawdopodobnie ohydne.Fatalna pogoda zmniejszyła nieco liczbę chętnych dozabawy, ale ci, którzy się pojawili, nie zważają na zimną mżawkę.Meldujemy się z Carlą w hotelu, a potem przeprowadzamy wywiad z organizatorami specjalne-go balu, który jest uważany za najbardziej risqu�, a przez to najbliższy dawnemu hedonistycznemuduchowi tej fiesty.%7łeby w nim uczestniczyć, musimy się przebrać w kostiumy, uprzejmie użyczonenam przez organizatorów.Kiedy przymierzam jasnozieloną, bogato haftowaną suknię, moja radość Kopciuszka bezpow-rotnie gaśnie.Najpierw muszę włożyć przez głowę druciany szkielet pokryty grubym płótnem i oprzećgo na biodrach.Potem nałożyć na to cholernie ciężką suknię i odpowiednio udrapować spódnicę naszkielecie.Gdy Carla ściąga sznurówki gorsetu, spoglądam z przestrachem, ale i odrobiną dumy naswoje białe cycki, które kształtem i formą przypominają teraz panna cottę i grożą wypadnięciem pozalinię dekoltu.Wieczorem udajemy się z Carlą na miejsce balu, którym jest wspaniały, siedemnastowiecznypałac stojący nad Canale Grande.W bardzo nowoczesnej przebieralni wkładamy suknie i zakrywamytwarze maskami, po czym po marmurowych stopniach schodzimy do sali balowej, by przeprowadzićwywiady z gośćmi, przybywającymi piechotą lub gondolami, które cumują przy specjalnych pomo-stach, a chwilę pózniej giną w mroku wietrznej nocy.Wkrótce po rozpoczęciu kolacji muszę wybraćsię do toalety.Trudno się poruszać z gracją w kiecce o gabarytach małego samochodu.Gdy przebijamsię przez salę balową, wpadam na stoły i od czasu do czasu przewracam kieliszek po szampanie.W kabinie toalety absurdalność całej sytuacji pobudza mnie do śmiechu.Mocuję się z mojąsuknią, by unieść w górę wszystkie jej warstwy, i w rezultacie drut stelażu rozdziera moje nowe, weł-niane pończochy i kaleczy mi nogę.W tym momencie zaczynam się całkiem na poważnie zastanawiać,jakim cudem kobietom w dawnych epokach w ogóle chciało się wstawać z łóżka, nie mówiąc już oszybkim zrzucaniu stroju, by podtrzymać zainteresowanie jurnego adoratora.Jeszcze w trakcie obiadu rozpoczyna się prowokacyjny, perfekcyjnie wyreżyserowany spektaklz udziałem niemal całkiem nagich tancerek w tradycyjnych weneckich maskach na twarzach.Scenajakby żywcem wyjęta z Oczu szeroko zamkniętych".Tancerki wyciągają gości zza stołów i zachęcajądo erotycznych ekscesów, oferując różne podniecające rekwizyty.RLTBezpiecznie schowana za maską, przeprowadzam wywiady z gośćmi bez twarzy i nabieramprzekonania, że jestem otoczona przez zwykłych miłośników adrenalinowego haju oraz bogate, znu-dzone małżeństwa, które chciałyby erotycznie ożywić swój związek.Gdy oglądam wyuzdany spektakl,czuję nagle, jak jakieś dłonie przesuwają się po mojej talii.Odwracam się gwałtownie i widzę mężakobiety ubranej w olśniewający kostium, z którą jakiś czas temu przeprowadzałam wywiad.- Założę się, że już dawno twoje cycki nie wyglądały tak pięknie jak dziś w tym stroju - mruczymi bezczelny dziad do ucha, podczas gdy muzyka osiąga klimaks w orgiastycznym crescendo bębnów.Szybko rzucam okiem na dekolt i sprawdzam, czy któryś sutek przypadkiem się nie wymknął na wol-ność, rzucam przepraszam" i niczym słoń w baletowej spódniczce truchtam w stronę Carli, która tak-że stała się obiektem lubieżnych zakusów.- Nie mogę się od nich uwolnić - syczy przez zęby, wskazując nieznacznie głową na szwajcar-skie małżeństwo, które ma nadzieję zwabić ją do miłosnego trójkąta.Kilka minut pózniej żegnamy się z organizatorami i w deszczu człapiemy do hotelu tak wykoń-czone przez nasze kostiumy i obowiązki, że nie mamy siły otworzyć ust.Nazajutrz udajemy się na po-dobny bal, ale tym razem wypożyczamy sobie szerokie, czarne peleryny.%7ładna z nas nie ma dośćkrzepy, by znowu dzwigać na sobie suknie.Ilekroć mamy okazję, objadamy się z Carlą smażonymi, obsypanymi cukrem pudrem ciastecz-kami, tradycyjnie podawanymi w czasie karnawału.Ostatniego wieczoru w Wenecji spotykamy się zAleksem, który jest właścicielem pensjonatu stowarzyszonego z Cross Pollinate [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki