Johansen Iris Złoty barbarzyńca

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poczuła się niepewnie i była zadowolona, \e jest przy niej Sasza.Galen rozlIlawiał z wyjątkowo przystojnym młodzieńcem, który do.siadał wspaniałego gniadego wałacha.Bylitak pochłonięci sobą, \e Tessa poczuła się jeszcze gorzej._ Co z Tamarem?! - zawołał Sasza, gdy tamci dwaj mogli go ju\ usłyszeć._ Nie daje znaku \ycia - odparł posępnie Galen.- Ale tonie znaczy, \e nie czai się w pobli\u.Piękny młodzieniec obok Galena poczerwieniał i pospiesznie zapewnił go:- Przeszukałem teren bardzo dokładnie, mad\iron.- Tamar to podstępna bestia.- Galen odwrócił głowęi powiedział coś półgłosem do swego towarzysza.Tess~ była zła, \e mą\ nie zwraca na nią uwagi.Ale nagle zdała sobie sprawę z własnej głupoty.Ich umowanie gwarantowała jej nieustannej atencji mę\a.Musi sama upomnieć się o to, na czym jej zale\y.Zatrzymałaklacz tu\ przed Galenem i rzekła:_ Jestem zmęczona, spragniona i głodna, panie mę\u.Spojrzał na nią z roztargnieniem i niedbale skinął na sto-jącego obok mę\czyznę�- Oto moja mał\onka, Kalimie.Tesso, poznaj mego zastępcę, Kalima Ranmira.Na pięknej twarzy Kalima dostrzegła zdumienie i niechęć.Skłonił głowę w dwornym ukłonie.- Witaj, mad\iro.- Witaj, szlachetny panie - odparła i powtórzyła: - Jestem głodna.Galen usłyszał w jej głosie buntowniczą nutkę i spojrzał uwa\nie.Zau:wa\ył cieniutkie linie koło ust inienaturalną sztywność smukłego ciała.Uśmiechnął się i zwrócił do Saida.- Zaprowadz moją mał\onkę donamiotu, Saidzie, i przy-nieś jej wszystko, czego zapragnie.- Czy przyłączysz się pózniej do mnie? - spytała Tessa.- Czy\by ci na tym zale\ało? - dociekał zdziwiony.- Rób, co chcesz.Chciałam tylko wiedzieć, czy mam naciebie czekać.- Zawróciła konia, zanim zdą\ył odpowiedzieć.Przejechała przez tłum wojownikówwyprostowana, z dumnie uniesioną głową.Skierowała się w stronę pasiastego namiotu w barwach Galena, którystał nad sadzawką pełną iskrzącej się, błękitnej wody w samym środku oazy.- Kim jet ten Kalim? - spytała Saida, jadąc u jego boku.- Jest zastępcą mad\irona.Kalim to niezwykle walecznywojownik, bardzo szanowany.- Myślałam, \e zastępcą mego mę\a jest Sasza.- Ale\ nie! - Said potrząsnął głową.- To wykluczone.Za-stępcą nie mo\e być nikt obcy.A on nie nale\y do naszego plemienia.- Ale nie był na tyle obcy, by nie móc zaprzyjaznić się z waszym madzironem i walczyć po jego stronie.-Tessa wydęła usta.- Nie chciałem go obrazić.Jest prawdziwym przyjacielem El Zalanu.Wszyscy go tu lubią.Nie na tyle jednak, by uznać go za swego, nawet po latach i mimo zasług, pomyślała.- Sasza zapewne bardzo to sobie ceni - rzekła.- Dobrze się wśród nas czuje.Zwłaszcza przypadł do gu-stu naszym kobietom - powiedział z uśmiechem.- Proszę mi wybaczyć, nie miałem na myśli nic złego, mad\iro- dodał szybko, \ałując swej szczerości.Tessa popatrzyła na niego ze zniecierpliwieniem.- Wygląda na to, \e będziemy spędzać ze sobą sporo czasu, dlatego wyjaśnijmy coś raz na zawsze: nie jestemtaka jak kobiety z El Zalanu i nie zamierzam się zmienić.Przywykłam bardziej do rozmów stajennych ni\ do babskich ploteczek.Nie urazisz mnie uwagami, którewydają ci się niestosowne.- Zamilkła na chwilę� - Prawdę mówiąc, mo\e dzięki takim rozmowom czułabymsię tu mniej.- Zająknęła się, nie chcąc zdradzić swej bezradności.Powiedziała jednak bez ogródek: -.samotna.Twarz Saida złagodniała.Zeskoczył z konia i pomógł jejzsiąść._ Nie będziesz tu samotna, mad\iro.Wszystkie kobiety nadworze będą zaszczycone twoją przyjaznią� Madziron tego oczekuje._ Zobaczymy.Wolę jednak sama uło\yć sobie tutaj \ycie,a nie czekać, a\ się tym zajmie twój pan.Odwróciła się i weszła do namiotu.Said przyniósł wodę do mycia.Gdy Tessa odświe\yła się i usadowiła na pięknym perskim dywanie, podałjej apetyczną potrawkę z królika.Była o wiele smaczniejsza ni\ dania serwowane poprzedniego wieczoru wtawernie.- Czy madziron i mój kuzyn dotrzymają mi towarzystwa?Said zaprzeczył.- Jedzą razem z innymi mę\czyznami przy ognisku._ Doprawdy? - Gdy Tessa trochę odpoczęła, jej obawy nieco przygasły.- Mo\e powinnam się do nichprzyłączyć? Wzięła miseczkę i chciała wstać, lecz Said zaczął trząść głową jak szalony.Był przera\ony._ Madziron bardzo by się na mnie gniewał, gdybym ci pozwolił opuścić namiot.To nie._ Przystoi - dokończyła.- W tym barbarzyńskim kraju panują nieznośnie surowe obyczaje!_ Barbarzyńskim? - powiedział ura\ony.- Ludzie z plemienia El Zalan nie są barbarzyńcami.Inne szczepymo\e są dzikie, ale my mamy prawa, które nam dał mad\iron.Nie zbli\ysz się do ogniska, pani?Tessa była zmęczona.Nie chciała wywoływać skandalu, za jaki uznano by zapewne pogwałcenie przez niątutejszych obyczajów, i nara\ać Saida, którego polubiła.- Ale w namiocie jest strasznie gorąco.- rzekła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki