Józef Ignacy Kraszewski Anafielas

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.�v w p a n óiś popr.pisownia: krasny, tj.czerwony a.barwny.�v w � óiś popr.forma D.lm: oczu.�v w � n (daw.) wyjść.�v w �s n óiś popr.forma C.l.poj.: synowi.ze i na y a zew i Anafielas 329 Zawsze, córko! A czegóż więc�j ci potrzeba? Więc�j? Nic więc�j, matko! Inszego�v w t mi tylko,Kogoś inszego czegoś pragnie smutna dusza.Kiedy u wrót zatrąbią, to serce mi b3e,I czekam, gdy nadejóie.Gdy z wojny przyjadą,To patrzę�v w u wracających, szukam mięóy niemiTego, com nie wióiała jeszcze na t�j ziemi,A co go czekam, czekam! Kogo, córko, czekasz? Alboż wi�m? matko moja! Ja się pytam ciebie,Czego czekam i kogo? i tęskno mi czemu?A gdy głowę na twoich położę kolanach,To nie usnę, jak dawni�j; marzę niespokojna;A i w głowie i w sercu ciągła jakaś wojna.Tęskno matka potrząsa głową posr�brzoną,I tuli biedną córkę na drżące swe łono.Raz tam na Rusi Kiejstut zapęóił się z wojną,I do xięcia�v w v w Smoleńsku, co Litwie był druhem,Przyszedł spocząć, od potu otrzeć skroń swą znojną�v w w ,Przyszedł u gościnnego zagrzać się ogniska;I zobaczył on Annę, córkę Zwiatosława,I pomyślał, że syn mu dorastał już w domu.A na przyszłą znów wiosnę na Smoleńsk powrócił,Ale nie sam, Witolda przyprowaóił z sobą.Milczał, i ze swatami nie posłał do ojca;Tylko kiedy na skórach spocząć się układli�v w x ,Siadł starzec i gasnące rozniecił zarzewie. Słuchaj rzecze Witolóie! wziąść�v w y ci żonę pora.Jam cóś stary, i bracia na mnie tam czekają!Co noc ojciec nad łożem ręką mnie wskazuje.Tyś mój najstarszy, w tobie i rodu naóieja,I naóieje litewskie.Czas tobie wziąść żonę,Czas ci mieć óieci, żeby, gdy brzemie�v x p zacięży,Na nich złożyć miecz wojny i o kraje pieczę.Na zamku Zwiatosława tyś nie wióiał córki?Hoża Anna! Jam myślał to dla ciebie żona. Nic, ojcze, nie wióiałem Witold odpowieóiał.Twoja wola, i wedle tw�j woli się stanie.Mnie jeszcze o kobi�cie żadn�j się nie śniło! I posnęli.A w xiężn�j, Zwiatosława żony,Zwietlicy, także cicha toczy się rozmowa.Anna sieói przy matce; włos j�j rozpuszczony,W złotych włosach się biała twarzyczka j�j chowa,A głos z ustek różanych tak płynie pieszczony: Matko moja! wióiałaś gości, którzy wczora�v x �Na zamek nasz przybyli.Starszy, wzrostem mały,Burką grzbiet ma okryty, głowę skórą wilczą,Na siwym, żmuókim koniu do ojca zajechał;�v w t ns (daw.) inny.�v w u a e a a oglądać wracających, przeglądać.�v w v óiś popr.pisownia: książę.�v w w n n tu: zmęczony, spocony.�v w x a l óiś popr.: ułożyli, poukładali.�v w y óiś popr.: wziąć.�v x p e e óiś popr.pisownia: brzemię.�v x � a (daw.) wczoraj.ze i na y a zew i Anafielas 330Obok niego był młódszy�v x �.O! piękny i młody!Takiego kniazia wzrostu, lica i urody,Jeszcze u nas nie było! Kto to? matko miła! Matka tęskno westchnęła i cicho mówiła: Z ojcem Kiejstutem, syn to Witold młody,Xiążęta żmuókie i trockie�v x �, z daleka.Nieprzyjaciele to Rusi odwieczni;A choć ich teraz w Smoleńsku przyjmują,Choć oni z nami, kto wi� na jak długo? Ale ten młody? Anna znowu matki pyta Czyż nieprzyjaciel? On jeszcze tak młody!Czyż już był w wojnach, czy już krwi kosztował? A matka na to: Litwin się za młoduWprawia do boju, by, gdy sił dorośnie,Rękę do szabli i duszę zgotował;Lecz ród to óiki, ród pogański, Anno,I Chrystusow�j niecierpiący wiary.Córka na to zamilkła, i włosy złotemi�v x tSiwe oczy zapuszcza znowu i zasłania,I niby zadrz�mała; a matka oganiaMuchy nad nią natrętne, komory�v x u brzęczące,Na gorącą j�j głowę kładnąc�v x v ręce drżące;Drzemiącą czy uśpioną cicho błogosławi.Nazajutrz Kiejstut przybrał nową szatę, strojnąOd bogatego futra, złota i szkarłatu,Do xięcia�v x w Zwiatosława na świetlicę śpieszy,Cóś mu do ucha kładnie�v x x i rękę wyciąga,Jak gdyby jaki�j zgody od niego domagał�v x y ,Czy jakiejś z nim zapragnął skończenia umowy.Długo Zwiatosław myślał, opierał się, wzdragał,Wreście�v y p smutno uchylił�v y �, choć niechętnie, głowy,I temi do Kiejstuta odezwał się słowy: Niech wola wasza bęóie.Córka moja,Młode to ptaszę, zpod�v y � skrzydeł macierzy�v y �Niechaj na nowe gniazdo do was bieży.Ale was proszę, szanujcie j�j młodość!Ale zaklinam, miejcie wzgląd! Pieszczone�iecię wezmiecie�v y t.Kiedy w obce stronyZajóie, wy dla ni�j miejcie serce matki,I serce ojca, i słowa pociechy.O, smutno, smutno ulecieć zpod strzechyTemu, kto zpod ni�j nigdy nie wychoóił,Kto pod nią schował, kto pod nią uroóił�v y u ,I całą młodość prześpiewał u kolan�v x � s óiś popr.pisownia: młodszy.�v x � a e e óiś popr.: książęta żmuócy i troccy.�v x t s e óiś popr.forma N.lm: złotymi włosami.�v x u óiś popr.: komar.�v x v a n óiś popr.forma: kładąc.�v x w óiś popr.pisownia: książę.�v x x a n e óiś popr.forma: kłaóie.�v x y a a óiś: domagać się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki