Kemp Kristen Jeszcze zobaczycie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Według Sary błagałaś, żeby ktoś cię rozdziewiczył, aleJackodmówił.Na tym historia się nie kooczy.Słyszałam też, że za�miast ciebie wydymał twoją najlepsząkumpelkę.(Pewnie nie będziecie się już trzymad razem, no nie?).W każdym razie moim zdaniem coś tuśmierdzi, więc chcę, żebyś o wszystkim wie�działa.Niezależnie od tego, co naprawdę się stało, ktośpowi�nien chociaż spytad o twoją wersję wydarzeo.Aha, jeszcze jedno - wczoraj cię nie było, więc całaszkoła oczywiście hu�czała od tych durnych plot.To towarzystwo jest mocno pogię�te.Przykro mi, żerozgłaszają takie bzdury na twój temat.Gdy�byś czegoś potrzebowała, po prostu daj znad.Trzym sięMeg ".Ellen przeczytała list jeszcze raz, żeby jego treśd dotarła do mózgu.Na początku pomyślała, że to jakaśpomyłka.Nikt nie uwierzyłby, że naprawdę taoczyła nago.i chciała uprawiad seks.i dostała kosza.Ellen nie zasługiwała raczej na tytuł Miss Przyjęd.To nie znaczyło, że nie potrafiła się świetnie ba�wid naprywatnych imprezach organizowanych z Melishąi Ju�lianem.Ale na ogół zachowywała się taknieśmiało, że dziwiło ją, kiedy tylko ktoś zwracał na niąuwagę.Tym razem pewnie też wszyscy by jązignorowali, gdyby nie fakt, że bohaterem historyjki był również Jack.Ellen po raz czwarty przestudiowała notatkę Meg.Do tej pory sądziła, że przekroczyła już prógwytrzymałości na ból.Ale bardzo się myliła.Czytając wciąż czuła w sobie czarną dziurę cierpienia.Nawetnie znała autorki listu - wiedziała tylko, że Meg należała do Alternatywnych, dzieciaków, które nosiłymnóstwo czarnego makijażu i wściekle czerwone szminki.Ale to nie miało znaczenia.Ellen domyśliła się,że list mówi prawdę- słyszała, jak ludzie w szkole szepczą coś do siebie i chichoczą.Podniosła rękę ipoprosiła o pozwolenie na wyj ście z klasy tak zdetermino�wanym głosem, że nauczyciel bałby sięodmówid.Ellen wbiegła do łazienki tracąc oddech.Usiłowała wal-czyd z gulą wielkości grejpfruta, którauformowała się gdzieś w jej krtani.Przeczytała list jeszcze dwa razy.Potem wrzuciła go do sedesu,spuściła wodę i zmusiła się do powrotu do klasy.Julian.Julian.Julian.Jakiś głos w głowie Ellen powtarzał to imię jak na zdartej płycie.Julian był jedynymczłowiekiem, który mógł się nad nią zlitowad.Musiała z nim pogadad i ubła�gad, żeby pomógł jej jakośuratowad tyłek.Potrzebowała jego głupich dowcipów, cielęcej miłości, która tak znakomicie syci-45ła jej ego i nocnych pogaduszek przez telefon.Zamierzała ja-koś mu to wszystko zrekompensowad.Jeszcze nigdy tak bar�dzo nie potrzebowała najlepszego przyjaciela jak tego dnia.Gdyby tylko muopowiedziała o piekle, w które zamieniło się jej życie, na pewno zrozumiałby, że ich kłótnie to czystykrety�nizm.I uznałby, że muszą się pogodzid.Ellen bezskutecznie usiłowała go wypatrzyd w tłumie.Naj-wyrazniej tego dnia cierpiał na atak alergii nanią.W koocu przyszpiliła go przy lunchu.Usiłował uciec, ale Ellen zapędziła go w ślepy zaułek.Teraz, gdy znalazła się z nim twarzą w twarz, nie bardzo wiedziała, co powiedzied.Po prostu stała wmilczeniu, wypala�jąc wzrokiem dziury w jego nerwowych oczach.- Julian, daj mi szansę!- Czego ty chcesz, do cholery?Ellen trochę się zdziwiła.Jeszcze nigdy nie rozmawiał z nią takim tonem, jakby miał jej dośd.- Naprawdę muszę z tobą pogadad, Julian.Moj e życie tobagno.- Zawsze chodzi tylko o ciebie, Ellen.ZAWSZE.Ty wpa�dasz w bagno, a ja mam cię z niego wyciągad.-Nie, tym razem chodzi o ciebie.Potrzebuję ciebie, Julian!- Potrzebujesz mnie tylko po to, żebyś sama poczuła sięlepiej.Ale wiesz co? Tym razem przesoliłaś.- Julian nie mógłjej spojrzed w oczy.Mówienie tych wszystkich rzeczy przy�sparzało mu więcej cierpienia niż Ellen mogła sobie wyobrazid.Ale zawarł już z sobą nieodwołalną umowę: miał wyrzucid El�len Hopkins ze swojego serca raz na zawsze.-Nie będę robiłza niaokę dla skrzywdzonej Ellen.Mam tego wszystkiego po�wyżej dziurek od nosa.Nawet byś do mnie nie zadzwoniła,gdyby nie rzucili cię wszyscy inni przyjaciele.- To nieprawda - wybąkała Ellen w oszołomieniu.46- Czyżby? Chyba nie zaprzeczysz, że moja oburzająca insy�nuacja dotycząca Melishy i Jacka okazała się prawdziwa? -po�wiedział Julian, szarpiąc swoje nieodmienne ubranie: marszczonyniebieski blezer z białym podkoszulkiem.- A ty chcesz ze mnąrozmawiad teraz, po tym, jak już zdążyłaś zrobid z siebie idiotkęna przyjęciu? Nic z tego, Ellen.Gdyby wszystko poszło tak jakchciałaś, nie stałabyś tu i nie błagałabyś mnie o rozmowę.- Co ty wygadujesz, powiedz, że sam w to nie wierzysz.Błagała o rozmowę? Ellen z trudem się do tego przyzna�ła sama przed sobą, ale to właśnie robiła.Niemiała żadnego innego pomysłu.Na ogół to było takie proste: skłonid Juliana, żeby wpadł.Ale dzisiaj, poraz pierwszy w ciągu całej ich znajomości, nic nie szło tak gładko.- A dlaczego nie powinienem tak myśled, Ellen? Okazałosię, że brałem cię za kogoś zupełnie innego niż jesteś.Ellen wpadła w szok.To powiedział mój najlepszy przy�jaciel, Julian?- Słucham? Przecież nikt nie zna mnie tak dobrze jak ty.Poprostu ostatnio nie byłam sobą.No, Julian, proszę cię! Na�prawdę nie wiem, co robid! - Ellen za wszelką cenę usiłowałaskłonid go do zmiany zdania i bez cienia wstydu błagała o jesz�cze jedną szansę.W Julianie była jej ostatnia nadzieja, pozanim na świecie nie pozostała jej już ani jedna życzliwa dusza.- Posłuchaj mnie, Ellen.Po prostu daj sobie spokój.Ja jużciebie specjalnie nie potrzebuję.- Julian wyprostował szyjęi popatrzył w głąb korytarza [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki