[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Normalne kontakty między Stanami Zjednoczonymi i Irakiem służyłyby naszym długofa-lowym interesom i sprzyjały stabilizacji sytuacji w Zatoce Perskiej i na Bliskim Wschodzie"- czytamy w tym dokumencie.Dopiero po kolejnych protestach kongresmenów, a zwłaszczakiedy okazało się, że na czarnej liście senatora Jessego Helmsa, która obejmowała firmyeksportujące zakazane technologie do Iraku, aż jedenaście jest z USA, administracja zao-strzyła kontrolę i wezwała kraje europejskie do współpracy.Na czele listy byli Niemcy zsiedemdziesięcioma przedsiębiorstwami, druga była Austria z szesnastoma, a na trzecim exaeąuo Wielka Brytania i USA.KuwejtSaddam szykował nową operację.Dumny i butny, po tym jak pokazał światu na tar-gach broni, na co go stać, był pewien, że nikt mu nie zagraża.Rok 1990 otworzył oczy wielu Arabom, sąsiadom Iraku.Ukazał niechcianą dotądprawdę.Odkrył mroczne oblicze dyktatora.Szejkowie, emirowie, królowie znad Zatoki Per-skiej zatrzęśli się z oburzenia: jak to, po tym, co dla niego zrobiliśmy, Saddam chce nasupokorzyć, pozbawić władzy? Zabrać naszą ropę? Husajn odwracał te pytania.Pytał: ktoobronił sąsiadów przed krwiożerczym Chomeinim? Dziwił się, jak szybko Kuwejt, ArabiaSaudyjska i inne kraje arabskie, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Egipt zapomniały o boha-terskim Saddamie, walczącym ze złym" Iranem.To doprowadzało go do pasji.Krzyczał: Niewdzięcznicy! Teraz kiedy Teheran przestał być grozny, kiedy umarł Chomeini, prezydentIraku przestał być potrzebny?Jego zdenerwowanie było tym większe, że znał stan państwowej kasy, wiedział, że madziesiątki miliardów dolarów długu, a przede wszystkim prawie milionową armię niepo-trzebnych już żołnierzy i perspektywę puczu.Saddam postanowił więc zająć Kuwejt.Gospodarka Iraku, poważnie osłabiona wojnąz Iranem, była w stanie kryzysu.Tymczasem Kuwejt nie zgodził się udzielić Irakowi kredytuw wysokości dziesięciu miliardów dolarów, ani nie zrezygnował ze spłaty pożyczek zacią-gniętych przez Irak w czasie wojny.To dla Saddama był policzek.Uważał, że Irak ma prawożądać dodatkowej pomocy, ponieważ ocalił Kuwejt i inne państwa Zatoki Perskiej przed is-lamskim fundamentalizmem z Iranu.W dodatku Kuwejt bezczelnie - jego zdaniem - naruszałlimity wydobycia określone przez OPEC.W rezultacie na rynkach światowych spadały cenyropy i zyski Iraku.Prezydent Iraku wysyłał sygnały, że jest niezadowolony.Najpierw były todyplomatyczne potem coraz bardziej stanowcze sformułowania.Ale Kuwejt nie zamierzałustąpić.W końcu Saddam powiedział, co myśli, Amerykanom.- Kto inny jak nie my chronił państwa Zatoki przed Iranem? - pytał panią April Gla-spie, ambasadora USA w Iraku, na kilka dni przed atakiem na Kuwejt.- Któż inny stoczyły-by taką wojnę, aby powstrzymać Iran? Czy bylibyście gotowi poświęcić dziesięć tysięcy żoł-nierzy w jednej bitwie, a w następnym tygodniu znowu stracić ich tyle samo, bez obaw, żeopinia publiczna zmusi was do zmiany prowadzonej polityki? - mówił Saddam w ponad go-dzinnym wykładzie" dla pani Glaspie. Rozdział V Nadal u władzyDyktator niewątpliwie bardzo się przeliczył, atakując Kuwejt, ale w historii spotyka-my wielu przywódców, którzy błędnie ocenili szanse na zwycięstwo.Saddam nie należałjednak do tych, co porywają się na coś, nie do końca znając finał sprawy.Tu jednak wszyst-ko wskazuje na to, że Saddam nie do końca rozważył wszystkie swoje możliwości.Coprawda miał za sobą naród, Irakijczycy, przynajmniej większość z nich, uważa, że Kuwejtnależy się Irakowi.Miał też najpoważniejszy argument: silną i dobrze wyposażoną armię.Sądził też, i była to jedna z jego największych pomyłek, że w razie kłopotów będzie mógłliczyć na Moskwę.Czyli zagrać tak, jak czynił to do tej pory, zaszantażować USA i krajezachodnie przejściem na stronę Rosjan.Ale nie zauważył, że w Rosji był już inny porządek,była pieriestrojka, był Michaił Gorbaczow, grabarz sowieckiego imperium.We wrześniu1989 roku podczas szczytu przywódców USA i ZSRR w Helsinkach wyraznie było widać,jak Rosjanie ustępują Amerykanom.Amerykańscy dziennikarze, z którymi wtedy rozma-wiałem w stolicy Finlandii, byli zaskoczeni miękkością Michaiła Gorbaczowa i ustępliwo-ścią Eduarda Szewardnadze, radzieckiego ministra spraw zagranicznych.Czy Saddam tegonie widział? Jego ambicje przesłoniły mu trzezwe myślenie.Zauważył, ale było już za póznoJest też inne wytłumaczenie, brzmiące bardzo sensownie.Saddam został z premedyta-cją oszukany, zastawiono na niego pułapkę.Dżanabi opowiadał, że Amerykanie zorientowalisię, że Saddam, mimo swego wyrachowania i pragmatycznych posunięć, często wpadał wgniew.Był impulsywny i pod wpływem chwili podejmował często nieprzemyślane decyzje,których potem żałował.Amerykanie, też pragmatycy, wykorzystali tę jego słabość i tak ne-gatywnie nastawili Kuwejtczyków do irackich - czasami nawet sensownych żądań, np
[ Pobierz całość w formacie PDF ]