Marc Levy Wszystko, Czego Nie Zdšżylimy Powiedzieć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ponieważ zamówili tylko dwie mrożonekawy, Tomas zgodził się na taką zamianę ról. Pracujesz dzisiaj? zapytał. Wiesz, która godzina? Już prawie wieczór, a poza tym teraz ty jesteś moją pracą! Niema zdjęć, nie ma artykułu! Na co masz w takim razie ochotę? Chętnie bym się przeszła, zanim zrobi się ciemno.Upał już minął, jesteśmy w starejczęści miasta.Skorzystajmy z tego. Muszę zadzwonić do Knappa, zanim wyjdzie z redakcji.Marina pogładziła go po policzku. Wiem, że jesteś gotów na wszystko, byle tylko jak najszybciej ode mnie uciec, ale niespiesz się tak, w końcu polecisz do Somalii.Setki razy tłumaczyłeś mi, że Knapp cię tampotrzebuje, znam tę piosenkę na pamięć.Chce zdobyć stanowisko dyrektora redakcji, ty jesteśjego najlepszym reporterem, to, co zrobisz, przesądzi o jego awansie.Daj mu trochę czasu,musi dobrze przygotować grunt. Robi to od trzech tygodni, a mnie diabli biorą! Uważasz, że jest nadmiernie ostrożny, bo chodzi o ciebie? No i co? Nie możesz mumieć za złe, że jest dobrym przyjacielem! A teraz zabierz mnie na spacer po mieście!RL Czy ty przypadkiem nie odwracasz ról? Może, ale uwielbiam nagle zamieniać się z tobą rolami! Chyba sobie ze mnie drwisz? Skądże! parsknęła śmiechem.I poprowadziła go w stronę schodów na placu Hi-szpańskim, pokazując palcem kopuły kościoła Trójcy Zwiętej. Gdzie znajdziesz równie piękne miejsce? zapytała półgłosem. W Berlinie! rzucił bez namysłu. Nieprawdopodobne! Gdybyś przestał wreszcie pleść głupstwa, zabrałabym cię dokawiarni Greco, wypilibyśmy cappuccino, a potem powiedziałbyś mi, czy w Berlinieznajdziesz równie dobrą kawę!f& f& f&Wpatrując się w ekran monitora, Anthony próbował znalezć jakiś ślad wśródpojawiających się tam informacji. Wydawało mi się, że biegle mówisz po niemiecku zdziwiła się Julia. Owszem, mówię, ale pisanie i czytanie to zupełnie co innego.Poza tym problempolega na czym innym.Nie znam się na tych maszynach. Przesuń się! rzuciła Julia, przejmując mysz i klawiaturę.Wystukała coś błyskawicznie i na ekranie błysnął znaczek nakazujący czekać.Potemwpisała w okienku Knapp" i nagle odwróciła głowę. Co się stało? Nie pamiętam, jak dokładnie się nazywał, szczerze mówiąc, nie wiem nawet, czyKnapp to imię, czy nazwisko.Po prostu tak się do niego zwracaliśmy. Przesuń się! powiedział Anthony i obok Knapp" wpisał dziennikarz".Po chwili na ekranie wyświetliła się lista jedenastu nazwisk siedmiu mężczyzn icztery kobiety o tym nazwisku.Wszyscy wykonywali zawód dziennikarza. To ten! krzyknął Anthony, wskazując trzecie z nazwisk. J�rgen Knapp! Dlaczego właśnie on? Bo słowo Chefredakteur" niewątpliwie oznacza naczelnego. Nie żartuj!RL Z tego, co mówiłaś o tym młodym człowieku, domyślam się, że jako czterdziestolatekzdołał zrobić karierę.W przeciwnym razie pewnie zmieniłby zawód jak Tomas.Lepiej pochwalmnie za przenikliwość i inteligencję, zamiast szukać dziury w całym. Nie pamiętam, kiedy miałabym opowiadać ci o Knappie ani co takiego powiedziałam,żebyś miał podstawy do określenia jego profilu psychologicznego mruknęła Julia, nie mogącwyjść ze zdumienia. Czy naprawdę musimy teraz rozmawiać o lukach w twojej pamięci? Może mipowiesz, na którym końcu uliczki znajdowała się kawiarnia, z którą łączysz tyle cudownychwspomnień? Twój Knapp pracuje w redakcji Tagesspiegel", w dziale międzynarodowym.Odwiedzimy go czy wolisz tu siedzieć i narzekać?f& f& f&O tej porze biura kończyły pracę, więc przejazd przez korkujący się Berlin zajął im sporoczasu.Wysiedli z taksówki przed Bramą Brandenburską.Wyrwali się ze sznura samochodów,teraz jednak przyszło im zmierzyć się z tłokiem na ulicach.Z trudem torowali sobie drogę wtłumie wracających z pracy berlińczyków i turystów, którzy snuli się, zwiedzając to sławnemiejsce.To tam amerykański prezydent przemówił, zwracając się do przywódcy ZwiązkuRadzieckiego, i zza muru wzywał do troski o pokój na świecie, o zburzenie tej betonowejgranicy, która biegła niegdyś za kolumnami wielkiego łuku.A ponieważ raz to za mało, obajprzywódcy podjęli rozmowy i dogadali się, by zjednoczyć Wschód i Zachód.Julia szła tak szybko, że Anthony z trudem za nią nadążał.Wołał wiele razy, sądząc, że jązgubił, ale zawsze odnajdował jej sylwetkę w tłumie na placu Elizejskim.Czekała przy wejściu do budynku.Razem podeszli do informacji.Anthony powiedział,że pragnie spotkać się z J�rgenem Knappem.Pracownica prowadziła rozmowę przez telefon.Odłożyła słuchawkę na biurko i zapytała, czy są umówieni. Nie, ale jestem pewien, że ucieszy się na nasz widok oświadczył Anthony. Kogo mam zaanonsować? zapytała pracownica, z podziwem patrząc na apaszkę,którą młoda kobieta przewiązała włosy. Julię Walsh powiedziała Julia.J�rgen Knapp, który w tym czasie siedział przy biurku w gabinecie na drugim piętrze,dwukrotnie kazał powtarzać sobie nazwisko interesantki.Poprosił pracownicę, by się nieRLrozłączała, zasłonił słuchawkę ręką i podszedł do szklanej ściany, przez którą widział hol nadole.Zatrzymał spojrzenie na informacji.Kobieta, która zdjęła właśnie apaszkę iprzeczesywała ręką włosy, nieco krótsze niż wówczas, gdy się poznali, ta elegancka kobietakrążąca po holu, z pewnością była Julią Walsh, którą spotkał przed osiemnastu laty.Uniósł słuchawkę do ucha. Proszę powiedzieć, że mnie nie ma, że do końca tygodnia jestem w podróży albo żewrócę dopiero za miesiąc.Tylko błagam, niech pani przekaże to przekonywająco! Oczywiście powiedziała pracownica, wystrzegając się użycia nazwiska rozmówcy. Na linii czeka rozmowa, czy mam połączyć? A kto dzwoni? Nie zdążyłam zapytać. Proszę łączyć.Kobieta odłożyła słuchawkę i po mistrzowsku okłamała dwójkę niechcianych gości.f& f& f& J�rgen? Kto mówi? Tomas.Przestałeś poznawać mnie po głosie? Wybacz, zamyśliłem się nad czymś. Czekałem co najmniej pięć minut, a dzwonię z zagranicy! Czyżbyś rozmawiał zministrem? Odkąd to muszę czekać na połączenie z tobą? Skądże.Przykro mi, to nie było nic ważnego.Ale za to mam dla ciebie dobrąwiadomość, zamierzałem powiedzieć ci o tym wieczorem.Mamy zielone światło, lecisz doSomalii. Wspaniale! krzyknął w słuchawkę Tomas. Wpadnę tylko do Berlina iwyruszam. Nie ma sensu.Zostań w Rzymie.Otrzymasz elektroniczny bilet, a wszystkiepotrzebne dokumenty wyślemy zaraz przez kuriera i dostaniesz je rano. Jesteś pewien, że nie byłoby lepiej, gdybyśmy przedtem pogadali?RL Nie, daj spokój.I tak za długo czekaliśmy na pozwolenia.Szkoda każdego dnia.Sa-molot do Afryki odlatuje z Fiumicino póznym popołudniem.Zadzwonię jutro i podam ciwszystkie szczegóły. Dobrze się czujesz? zapytał Tomas. Masz jakiś dziwny głos. Wszystko w porządku.Ale znasz mnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki