Morderstwo Margaret Odell S.S van Dine

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W ciągu następnej godziny Markham był zajęty załatwianiemróżnych spraw, jakie nagromadziły się przed południem.Ogromna żywotność i wydajność tego człowieka wprawiła mniew zdumienie.Ilość ważnych spraw, jakie w tym czasie załatwił,zajęłaby normalnemu człowiekowi cały dzień.Swacker wpadałi wypadał z pokoju jakby poruszany energią elektryczną;urzędnicy pojawiali się na dzwięk dzwonka, przyjmowalipolecenia i wychodzili z pośpiechem.Vance, szukającyrozrywki w opisie słynnych spraw o otrucie, podnosił od czasu10 Ben pułkownik Benjamin Hanlon, szef Wydziału Zledczegoprzy Prokuraturze Okręgowej.do czasu wzrok znad książki i kiwał głową z podziwem zpowodu tak ożywionej działalności.Było dokładnie pół do trzeciej, gdy Swacker zaanonsowałpowrót Tracy ego z czterema świadkami.Markham poddał ichdwugodzinnemu krzyżowemu przesłuchaniu, prowadzonemu ztaką dokładnością i wnikliwością, z jaką nawet mnie,zawodowemu prawnikowi, rzadko zdarzyło się spotkać.�Przesłuchanie dwóch telefonistów nie opierało się, jak rano,na zwyczajowych pytaniach, i gdyby w ich poprzednichzeznaniach znalazła się jakakolwiek luka, zostałabynatychmiast wykryta.Kiedy wreszcie powiedziano im, że sąwolni, okazało się, iż żadna nowa informacja nie wzbogaciłaśledztwa.Ich zeznania zostały jeszcze bardziej ugruntowane:od siódmej nikt z wyjątkiem samej dziewczyny i jejtowarzysza oraz zawiedzionego gościa o pół do dziesiątej niewyszedł frontowymi drzwiami do mieszkania Odell, nikt teżtamtędy nie wyszedł.Portier powtarzał z uporem, żezaryglował boczne drzwi zaraz po szóstej i ani pochlebstwa, anigrozby nie zdołały wstrząsnąć jego pewnością siebie.AmyGibson, pokojowa, nie mogła dodać niczego do swychpoprzednich zeznań.Gdy o pół do piątej Markham oparł się o poręcz fotela zwestchnieniem pełnym znużenia, wydało się, że nie mażadnych widoków na rozwiązanie zagadki tego morderstwa.W tej chwili Swacker otworzył drzwi, mówiąc, że inspektorBrenner chce się połączyć.Markham podniósł słuchawkę i cośzanotował na bloczku.Po zakończeniu rozmowy zwrócił się doVance a: Wydawałeś się zaintrygowany stanem stalowej kasetki nabiżuterię, którą znalezliśmy w sypialni.Właśnie dzwoniłekspert od narzędzi do włamań potwierdzając swą dzisiejsząopinię.Kasetka została podważona specjalnym dłutem, oskośnym ostrzu szerokości jednego i trzech ósmych cala ipłaskiej, calowej rękojeści, używanym tylko przez zawodowychwłamywaczy.To było stare narzędzie, użyte poprzednio wudanym włamaniu przy górnej Park Avenue wczesnym latem.Na ostrzu było szczególnego rodzaju zadraśnięcie.Swacker znowu zajrzał do pokoju, by zaanonsować sierżantaHeatha.Heath był w znacznie lepszym humorze niż rano.Przyjąłzaofiarowane mu przez Markhama cygaro i siadając obokbiurka prokuratora wyjął zmięty notatnik. Mieliśmy trochę szczęścia rozpoczął. Burkę i Emery,dwóch moich ludzi, uzyskało informacje o Odell już wpierwszym miejscu.Z tego, co się dowiedzieli, wynika, że niezadawała się z wieloma mężczyznami, ograniczała się do kilku iprowadziła wtedy grę z dużą zręcznością.Mężczyzną, z którymnajczęściej ją widywano, był Charles Cleaver.Markham wyprostował się w fotelu. Znam Cleavera, jeśli to jest ten sam. Ten sam, zgadza się oświadczył Heath. Poprzednioinspektor podatkowy w Brooklynie, a potem bukmacher nawyścigach konnych w Jersey City.Przesiaduje w klubieStuyvesant, gdzie może popijać ze swymi dawnymi koleżkami zTammany Hall. To ten przytaknął Markham. Jest czymś w rodzajuzawodowego wesołka, ma przezwisko Pop, zdaje się.Vance wpatrywał się w przestrzeń. Tak, tak mruknął. A więc stary Pop Cleaver był teżuwikłany w stosunek z naszą subtelną i sang- winiczną Dolores.Ona na pewno nie kochała go dla jego pięknych oczu. Myślałem, panie prokuratorze ciągnął Heath żewidując Cleavera w klubie Stuyvesant mógłby pan zadać muparę pytań o Odell.Powinien coś niecoś wiedzieć. Chętnie, sierżancie. Markham zapisał coś w swymbloczku. Spróbuję skontaktować się z nim dziś wieczorem.Ma pan kogoś jeszcze na liście? Jest tu jeszcze jeden nazwiskiem Mannix, Louis Mannix,który spotykał się z Odell, gdy ta występowała w music-hallu,lecz przed rokiem spławiła go i od tego czasu już ich niewidziano razem.Teraz ma inną dziewczynkę.Jestwspółwłaścicielem firmy futrzarskiej Mannix i Levine , pozatym wyrzuca masę pieniędzy w klubach nocnych, do którychstale uczęszcza.Nie widzę jednak sensu w tropieniu go, jegostosunek z Odell wygasł już zbyt dawno. Tak zgodził się Markham. Sądzę, że możemy gowykreślić. Powiedziałbym, że jeżeli w dalszym ciągu będzieszprowadził eliminację podejrzanych, to pozostanie ci tylko truptej damy zauważył Vance. A wreszcie, jest mężczyzna, z którym wychodziła po razostatni ciągnął swój raport Heath. Nikt, zdaje się, nie znajego nazwiska to musi być jeden z tych dyskretnych,ostrożnych starszych panów.Z początku myślałem, że to możebyć Cleaver, lecz rysopis nie zgadza się.Ach, właśnie, panieprokuratorze, zabawna historia.gdy opuścił Odell ostatniejnocy, pojechał taksówką do klubu Stuyvesant.Markham skinął głową. Wiem już o tym, sierżancie.Wiem,kim był ten człowiek to nie był Cleaver.Heath zainteresował się wypowiedzią Markhama. Kim był ten człowiek, panie prokuratorze?Markham zawahał się, jakby rozważając, czy wskazanebędzie dopuszczenie kogoś do tajemnicy.Wreszcie powiedział: Powiem panu to nazwisko w zaufaniu.Człowiekiem tymbył Kenneth Spotswoode. Po czym opowiedział, jak goodwołano od lunchu i jak nie udało mu się wyciągnąć odSpotswoode a żadnych przydatnych sugestii.Poinformował teżHeatha, że sprawdził zeznania Spotswoode a co do jego alibi pospotkaniu sędziego Redferna w klubie. A że dodał Markham oczywiste jest, że opuściłdziewczynę przed jej zamordowaniem, nie ma potrzebyniepokojenia go.Dałem mu słowo, że ze względów rodzinnychnie wymienię jego nazwiska w związku z tą sprawą. Jeżeli takie jest pańskie zdanie, panie prokuratorze,podzielam je również. Heath zamknął notatnik i schował godo kieszeni. Jeszcze jedna drobnostka.Odell mieszkałapoprzednio przy llth Street i Emery odnalazł jej dawnągospodynię.Dowiedział się, że ten elegant, o którymopowiadała pokojówka, bywał u niej regularnie. To mi coś przypomina, sierżancie Markham wziął do rękinotatkę, napisaną w czasie rozmowy telefonicznej zBrennerem. Oto kilka danych uzyskanych od profesora wsprawie rozprucia kasetki.Heath przestudiował notatkę z wielkim zainteresowaniem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki