PS12 Nienacki Zbigniew Pan Samochodzik i Niewidzialni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znał dobrze Mazury, a także wielu tutejszych mieszkańców.Winnetou uśmiechnął się zagadkowo, a potem rzekł: Wiem, o kim pomyślał mój brat, Szara Sowa.Pożałował, że nie ma wśród nasWielkiego Bobra, przed którym ludzie łatwo otwierają domy i serca.On by się przydał wposzukiwaniu tropów trzech bladych twarzy. Tak skinąłem głową. Myślałem o Wielkim Bobrze.Ciekawe, czy wyruszył onjuż na mazurskie szlaki swoim elektrycznym mustangiem?Winnetou uśmiechnął się z zadowoleniem: Wielki Bóbr jest na szlaku od początku kwietnia.Winnetou go spotkał. Naprawdę? uradowałem się. Spotkałem wczoraj Wielkiego Bobra u pana Eugeniusza.Opowiedziałem mu okłopotach Szarej Sowy i przewidując, że Szara Sowa zechce szukać Makulskiego, wysłałemWielkiego Bobra do Wojnowa.Nikt lepiej od niego nie potrafi szukać zaginionych tropów.Byłem szczęśliwy.Więc znowu wkrótce spotkam Wielkiego Bobra.Miałem takżepewność, że nie umknie jego uwadze żaden ślad po Makulskim.Tak to już bowiem jest, że niemal każda piękna kraina rodzi osobników ogromniezakochanych w swoim regionie, gotowych poświęcać mu swój cały czas, uwagę i wysiłek.Należał do nich pan Eugeniusz, nauczyciel z Wejsun, należał do nich artysta-plastyk oprzydomku Winnetou, zaliczał się również do nich i człowiek, którego przezwaliśmy WielkimBobrem.Niektórzy być może uważali ich za dziwaków, bo zamiast gonić za groszem, gotowibyli od świtu do nocy poświęcać swój czas sprawom regionu, dzieląc się swoją wiedzą zturystami, z pisarzami, z naukowcami.Ale w moim pojęciu byli to po prostu społecznicy,których urzekło piękno ojczystej ziemi.Wielki Bóbr był emerytowanym pocztowcem.Wyremontował pocztowy wózek,napędzany elektrycznym silnikiem.Wózek obudował miał na nim łoże do spania, kuchnięgazową, garnki, zapasy żywności, prostownik do ładowania akumulatora.I od wczesnej wiosnyaż do póznej jesieni przemierzał ojczyste drogi.Z upoważnienia Zarządu Głównego LigiOchrony Przyrody interesował się zabytkami i pomnikami przyrody, ich stanem i opieką.Iniejeden wspaniały cis, dąb czy stara sosna ocalały dzięki interwencjom i trosce WielkiegoBobra.W iluż to domach przyjmowano go gościnnie, w iluż domach pozwalano mu naładowaćwyczerpany przez drogę akumulator.Za tę gościnność odwdzięczał się opowiadaniami oprzeżywanych przygodach, o pięknych zakątkach, o ciekawych ludziach, których spotkał.I ten oto człowiek postanowił pomóc mi w moich kłopotach i wyruszył swymelektrycznym wózkiem do Wojnowa, zamieszkałego przez nieufnych i ostrożnych w swychsądach starowierców.Byłem pewien, że potrafi on zdobyć ich zaufanie i uzyska potrzebneinformacje.ROZDZIAA JEDENASTYNOCNY POWR�T MONIKI " DZIWNI TURYZCI " BATURA, PANFELUZ I INNI " BANDA NIEWIDZIALNYCH " CO ROBI W NOWEJSYTUACJI? " BAKITNA PID%7łAMA MONIKI " DLACZEGOWSZYSCY CHC MNIE PO%7łEGNA? " BLONDYN WVOLKSWAGENIE " CO ROBI ZAZDROSNY MA%7ł? " GUBIBLONDYNA Czy mój brat, Winnetou, oczekując na mnie na skraju lasu, nie widział żadnej białejskwaw? zapytałem. Nie odparł zdecydowanie. %7ładna blada twarz nie szła tędy, odkąd Winnetouzjawił się, aby spotkać Szarą Sowę.Opowiedziałem przyjacielowi o tajemniczym zniknięciu dwóch pań. Mój brat, Szara Sowa, chyba nie podejrzewa o nic złego białą skwaw, która zmieniaskalpy? zmartwił się Winnetou. Niestety, to młoda skwaw.Język jej być może jest podwójny.Winnetou zamyślił się, a potem rzekł: Mamy dopiero maj, a tak wielu turystów przebywa już na Mazurach.Gdy szedłemwzdłuż jeziora na spotkanie z Szarą Sową, widziałem aż dwa obozowiska nad brzegiem wpobliżu Sowirogu.Być może w jednym z tych obozów odnajdziemy którąś ze skwaw.Zerwałem się ze swego miejsca. Winnetou ma rację.Idziemy, przyjacielu! Niech Winnetou poprowadzi mnie do tychobozów.Podkradniemy się do nich jak węże.I po chwili wyszliśmy z ciemności leśnych na oświetloną łąkę zwaną Biesy, która kiedyśbyła zapewne bagnem.To być może właśnie gdzieś tutaj utonął wesoły Gogun ścigany przezKozaków w powieści Dzieci Jerominów.Jakiś czas szliśmy skrajem łąki, aż zbliżyliśmy się dopiaszczystej drogi prowadzącej do Sowirogu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki