Rahlens Holly Jane Poza czasem Nieskończonoć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przebiegł mnie dreszcz.Było tak wiele pytań.Kim była Lucia? Kto pociągał zasznurki? Czy był to on, czy ona? Przyjaciel? Wróg? Przeszłomi przez myśl, że mogłem to być nawet ja.Może za dwa�dzieścia dziewięć lat od dziś ja będę chciał powiedzieć cośElianie.A jeśli tak, co.Koniec! Dość! To było zbyt skomplikowane.Istniało zawiele możliwości.Pytania i odpowiedzi na nie mogły sięciągnąć w nieskończoność.Jedyne, czego byłem pewny, to żetkwi w tym po uszy.Tamtego wieczoru wypiłem mnóstwo wina.A gdy pierw�szy promień różowego światła przeciął plażę na wscho�dzie, padłem na łóżko.Ale zanim wyłączyłem mózgołącze,przypomniałem sobie, żeby sprawdzić w Cyklopie Kama-sutrę.Nietrudno było to znalezć.Hasło zostało wspania�le zilustrowane.Och, pomyślałem, och, och, och.Ja też niemogę się doczekać, kiedy wcielę teorię w życie.1 czerwca2265 roku w końcu dostałem swoją szansę.Rozdział 20SłonecznikiRouge i ja bezpiecznie dotarliśmy do Berlina.Ale czy tobyło to miejsce - i ten Berlin? Nie miałem pewności, leczcieszyłem się, że jestem w jednym kawałku i że tym razemprzynajmniej nie wylądowałem w kałuży moczu czy wy�miocin.Jeśli chodzi o moje trampki, to zupełnie inna histo�ria, ale taki już ich los.Rouge była bardziej pewna ode mnie, że znalezliśmysię dokładnie tam, gdzie chcieliśmy: na Ludwigkirch-platz, w berlińskiej dzielnicy Wilmersdorf, 2 sierpnia2011 roku.Jeśli rzeczywiście byliśmy w tym miejscu, za�ledwie piętnastominutowy spacer dzielił nas od dwupo-kojowego wakacyjnego apartamentu wynajętego dla nasprzez instytut, tuż za rogiem budynku, w którym miesz�kali Lorenzowie.- Już przestań się martwić - powiedziała Rouge.Od�wróciła się do lustra i poprawiła szminkę.- Wszystko idziezgodnie z planem.Przemknęło mi przez myśl, i to nie pierwszy raz, żeRouge wiedziała więcej ode mnie o tym, co się wydarzyWciąż nie było dla mnie jasne, czy pamiętnik Eliany był odpoczątku częścią planu Instytutu Olgi %7łukowej, czy nie, leczna pewno dla Rouge było oczywiste, po popołudniu i wie�czorze, które spędziłem z Elianą podczas czwartej podró�ży, że Eliana stała się najważniejsza w moim doświadczeniuz podróżą w czasie.A ponieważ moje doświadczenie wiąza�ło się w pewien sposób z doktoratem Rouge, wydało mi sięlogiczne, że zbadała ten aspekt.Nie byłaby sobą, gdyby te�go nie zrobiła.Ostatni wpis w żakardowym pamiętniku Eliany nosiłdatę 22 czerwca 2011 i był także ostatnim, który przeczy�tałem.Miała dwadzieścia jeden lat i studiowała architektu�rę.Mieszkała z rodzicami, ale zastanawiała się nad wynaję�ciem mieszkania ze swoimi przyjaciółkami, Ren�e i Fritzi.Czasem chodziła na randki, ale nie była z nikim związanana stałe.Jeśli istniał następny pamiętnik, dopiero miałem gozobaczyć.Ale być może Rouge już go widziała? Nie mog�łem uwierzyć, że tylko i wyłącznie ja czytałem dokumen�ty z Bodden.Ktoś gdzieś był o krok przede mną, byłem te�go pewien.Może więc Rouge wiedziała, że spotkam dziśElianę.Albo że jej nie spotkam.Niejeden raz zastanawiałem się, czy nie zapytać Rouge,co wie, ale też więcej niż raz doszedłem do wniosku, żewcale nie chcę się dowiedzieć.Czułem, że im mniej wiem,tym lepiej.Jeden niewłaściwy ruch i mógłbym wszystkosknocić.Kto chciałby się przyczynić do powstania kolejnejrównoległej odnogi Ziemi? Dlatego stwierdziłem, że jeśli333Rouge faktycznie miała te informacje, było rozsądne z jejstrony, że mi o tym nie mówiła.Takie to myśli przebiegały mi przez głowę tuż po na�szym przybyciu do szaletu miejskiego.Przypominałem so�bie właśnie naszą pieszą trasę na planie miasta, który wzią�łem ze sobą, podczas gdy Rouge poprawiała makijaż.Misjazakończona, skinęła potwierdzająco głową.Położyłem kciukna przycisku Otwórz drzwi" - zszszsz - i wyszliśmy w go�rące, parne sierpniowe południe.Usłyszeliśmy głosy dzieci.Za szaletem znajdował sięplac zabaw, gdzie dzieci z piskiem wbiegały pod zraszaczi wybiegały spod niego, pompowały wodę do budowy zam�ków z piasku, wspinały się na drabinki.Włączyliśmy telefo�ny komórkowe.Pojawiła się data: 2.08.2011.Wyglądało nato, że jesteśmy tam, gdzie trzeba.- Będziesz sam - powiedziała Rouge.Otworzyła drzwi dopokoju z podwójnym łóżkiem.W komodzie znajdował sięzapas T-shirtów i bielizny Dżinsy i letni garnitur wisiaływ szafie.- Możesz tu spać, jeśli chcesz - dodała.- Ale jeślinie, to nie.- A ty? - zapytałem.Otworzyła drugie drzwi do większego pokoju, podobnieumeblowanego.- Voil�.Piliśmy herbatę w maleńkiej kuchni.- Spotkamy się tu znów w przyszły wtorek, dziewią�tego sierpnia o dziesiątej rano - powiedziała Rouge.- Niepózniej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki