Roberts Nora Pokusa 01 Nieodparty urok

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Po prostu jesteś zazdrosna.- Zazdrosna? - Roześmiała się krótko.- To śmieszne.- Niemądra dziewczynka - powiedział, wyraznie z siebiezadowolony.Odwrócił się do B.J.i zbliżył usta do jej ust.Nieoczekiwanie z jego twarzy zniknęła drwina.- Taylor, puść mnie! - Jęknęła cicho, gdy przesuwał war�gami po jej szyi.- Nie! - wykrztusiła, wreszcie położyłapalce na jego ustach i odepchnęła go.Przyglądał jej się uważnie, gdy walczyła o odzyskanieoddechu.- Taylor, myślę, że nadszedł czas, byśmy ustalili pewnezasady - powiedziała.- Nie wierzę w żadne zasady w tej sferze życia i do żad�nych się nie stosuję.- Powiedział to z taką bezpardonowąarogancją, że B.J.zamilkła zszokowana.- Teraz cię puszczę,ponieważ nie sądzę, by kochanie się z tobą w środku dnia naNIEODPARTY UROK 63przednim siedzeniu samochodu było mądrym posunięciem.Przyjdzie jednak moment, gdy okoliczności będą bardziejsprzyjające.B.J.zmrużyła oczy i odzyskała głos.- Naprawdę myślisz, że się na to zgodzę?- Gdy przyjdzie odpowiednia pora - powtórzył z irytującąpewnością siebie.- Będziesz szczęśliwa, zgadzając się na to.- Nie ma mowy! - Z wysiłkiem wysiadła z samochodu.- Nigdy się ze sobą nie zgodzimy! - Mocne trzaśnięciedrzwiami dało jej sporo satysfakcji.Biegnąc po schodach, B.J.znów wyrzucała sobie, że niepotrafiła zachować się oficjalnie.ROZDZIAA SZ�STYB.J.stała na rozległym trawniku, rozkoszując się ciepłymipromieniami wiosennego słońca.Postanowiła unikać TayloraReynoldsa i skoncentrować się na własnych obowiązkach.Chociaż teraz w pensjonacie panował względny spokój,BJ.wiedziała, że już za miesiąc rozpocznie się sezon letnii będzie tu pełno gości.Ogarnęła wzrokiem budynek, podzi�wiając spatynowane cegły na tle ciemnych sosen oraz oknabłyszczące bielą w wiosennym słońcu.Na tylnym ganku sie�działo dwóch gości pochłoniętych grą w szachy.Z miejsca,w którym stała, B.J.ledwie słyszała szmer ich rozmowy.Wkrótce ten błogi spokój zostanie zniweczony z powoduwrzasku dzieci biegających po trawniku oraz ryku silnikówmotorówek pływających po jeziorze.A jednak, jakimś spo�sobem, pensjonat zawsze emanował atmosferą błogiego spo�koju.Tutaj cień służył do odpoczynku, trawa zapraszała, bypo niej chodzić bosymi stopami, a padający śnieg skłaniał dojazdy na sankach i lepienia bałwanów.Nie pozwolę, by Tay�lor Reynolds to zniszczył, postanowiła z mocą.Pozostałozaledwie dziesięć dni.Za dziesięć dni miał stąd wyjechać.%7łałowała, że w ogóle go poznała.Z rozgniewaną minąwróciła do pensjonatu.- Taka mina działa odstraszająco na gości.NIEODPARTY UROK65BJ.zaskoczona uniosła głowę i zobaczyła Taylora zagra�dzającego jej wejście.- Myślę, że będzie lepiej dla pensjonatu, jeśli na trochęcię stąd zabiorę.- Wziął ją za rękę i pociągnął za sobą przeztrawnik.- Muszę iść - zaprotestowała.- Muszę zadzwonić dopralni.- To może zaczekać.Obowiązki przewodnika też są waż�ne, wierz mi.- Przewodnika? Proszę cię, puść mnie! Co będziemy ro�bić? Spacerować?- Wybierzemy się na jeden ze sławnych pikników Elsie.- Taylor zademonstrował koszyk, który trzymał w wolnejręce.- Chcę zobaczyć jezioro.- Nie jestem ci do tego potrzebna.Trudno go nie zauwa�żyć, więc.- Posłuchaj.- Zatrzymał się na końcu ścieżki i odwró�cił do niej twarzą.- Unikasz mnie od dwóch dni.Zdaję sobiesprawę, że różnimy się w naszych poglądach na pensjonat.- Nie rozumiem.- Cicho bądz - powiedział uprzejmym tonem.- Mogędać ci słowo, że bez konsultacji z tobą nie wprowadzę żad�nych zmian.Jeśli się na nie zdecyduję, najpierw ci je przed�stawię, zanim powstaną konkretne plany.- Ignorując jej pró�by uwolnienia ręki, przemawiał do niej stanowczym i oficjal�nym tonem.- Doceniam twoje poświęcenie dla tego pensjo�natu i lojalność wobec personelu i gości.- Mówił chłodnymtonem.- Ale to ja jestem właścicielem, ty zaś tylko moimpracownikiem.Daję ci teraz dwie godziny wolnego.Lubiszpikniki?66 NORA ROBERTS- Och, ale.- To świetnie.- Uśmiechając się swobodnie, zaczął iśćścieżką wydeptaną wśród drzew.Ziemia nadal była miękka po zimie.Spod brązowych,gnijących liści przebijały świeże, wiosenne kwiaty, tworzącróżnokolorowy dywan.Po drzewach biegały wiewiórki,a ptaki wiły gniazda.- Czy zawsze siłą załatwiasz sobie towarzystwo? - spy�tała rozzłoszczona i zdyszana B.J., ponieważ trudno jej byłodotrzymać Taylorowi kroku.- Tylko wtedy, gdy okazuje się to konieczne - odpowie�dział uprzejmie.Zcieżka doprowadziła ich nad porośnięty trawą brzeg je�ziora.Taylor zatrzymał się i w wielkim skupieniu przyglądałsię błękitnozielonej toni.Spokojna tafla wody odbijała kilka chmur.Góry po prze�ciwległej stronie były łagodnie zaokrąglone.Panujący wokółspokój raz po raz przerywał krzyk ptaka.- Bardzo tu ładnie - powiedział Taylor w zadumie.-Piękny widok.Pływasz tu czasami?- Odkąd skończyłam dwa lata - powiedziała B.J [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki