Simukka Salla Czerwone jak krew

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nigdy.Jasne? To nie miało tak być.Nikt nie miał zginąć. Ale zginął.Najpierw Natalia, potem Viivo. Viivo Tamm? Ludzie Białego Niedzwiedzia.Nic wielkiego.Tak czasem bywa.Tobie też radzę podejśćdo tego profesjonalnie.Straty w materiale były, są i będą.Ginie towar, giną pieniądze, ginąludzie.To normalne w tym biznesie. Profesjonalnie? Profesjonalnie? Kurwa mać, Sokołow, do czegoś takiego nie możnapodejść profesjonalnie! Zamordowałeś człowieka!V�is�nenowi załamał się głos.Był na skraju histerii.Lumikki zaczęła tracić czucie w palcach rąk.Palców stóp już nie czuła.Tlenu na szczęściew skrzyni nie brakowało.Na razie. Pozbyłem się po prostu nieuczciwego pracownika.I dam ci dobrą radę, V�is�nen.Lepiej ze mną nie zadzieraj.Bo szybko ci załatwię miejscówkę obok twojej dziwki.Jeślibędzie trzeba, to osobiście.Ojciec Elisy roześmiał się.W jego głosie zabrzmiała nutka beznadziei. Przecież mnie potrzebujesz.Od dziesięciu lat. Do tej pory nasza współpraca układała się bez zarzutu.Ty przekazywałeś nam swojeinformacje, a my ujawnialiśmy ci to i owo.Nasz biznes kwitnie, a twój wydział może się22pochwalić pięknymi statystykami.Win-win.W końcu dzięki mnie dostałeś ten awans.Aleposłuchaj, V�is�nen, nie jesteś mi potrzebny.Znaczysz dla mnie tyle co nic.Wystarczy, żekiwnę palcem i dostanę nowego człowieka na twoje miejsce. Zatem świetnie się składa, bo się wycofuję. To ja o tym decyduję, nie ty. Nie, Sokołow.Sprawa wygląda tak, że ja się wycofuję i nie masz tu nic do gadania.Lumikki wsłuchiwała się w milczenie, które zapadło między mężczyznami i męcząconarastało. Hmm mruknął w końcu Sokołow. Gdybyś rzeczywiście zrezygnował, skąd mógłbymwiedzieć, że wszystkiego nie wyśpiewasz? Musiałbyś mi po prostu zaufać. Nie.Wcale bym nie musiał.Mógłbym ci spokojnie uwierzyć na słowo, bo gdybyś jezłamał, pewnego razu znalazłbyś w zamrażalce w swoim małym domku piękną córeczkę. Ożeż ty!.Do uszu Lumikki dobiegł hałas i odgłosy szarpaniny, najwyrazniej ojciec Elisy rzucił sięna Sokołowa z pięściami.Przez chwilę słyszała sapanie, a potem zapadła cisza. Nie żartowałem.Jeśli będzie trzeba, to osobiście wysapał Sokołow. Okej, okej, rozumiem.Odłóż to.Przepraszam, poniosło mnie. Zapamiętaj.Córeczka w zamrażarce.Zachowaj ten obraz przed oczami, w razie gdybywpadło ci kiedyś do łba coś głupiego.Bo w każdej chwili ten koszmar mogę zamienićw rzeczywistość.A na moim słowie możesz polegać.Chwilę pózniej mężczyzni wyszli z magazynku.Najwyższy czas.Lumikki zesztywniała z zimna, a oblodzone ścianki zamrażarki paliły jejskórę.Już uniosła rękę, żeby podnieść klapę skrzyni, gdy usłyszała, że znów ktoś wchodzido pomieszczenia.Kroki dwóch osób.Rozmowa po fińsku. Nie jarzę, jak może schodzić tyle alkoholu.%7łłopią go jak wodę. Lepiej przywyknij.To dopiero początek.Zobaczysz, co będzie się działo po północy.Kelnerzy, oceniła szybko Lumikki. Czego nam teraz najbardziej potrzeba? Szampana.Na początku zawsze schodzi go najwięcej.Potem chleją na wyścigiczerwone i białe wino.Teraz, zimą, czerwonego idzie trochę więcej.Po północy przerzucająsię na mocniejsze, whisky i tym podobne.Zdziwiłbyś się, ile rumu potrafią wypić.Noi oczywiście wódy.Niektórzy trzymają się jednego od początku do końca, ale większość lubisobie popróbować.Zabierajcie już tego cholernego szampana i spadajcie, rozkazała im w myślach Lumikki.Na ploty im się zebrało. No, super.Ktoś znowu poustawiał czerwone wino na szampanach.A powtarzałem im,czerwone na dole, szampany na górze.Bo czerwone schodzi dopiero pózniej. Dobra, daj spokój, ale masz problem.Odstawi się na bok i już. Właśnie że mam problem.Jak się olewa podstawowe zasady, to potem wszystko bierzew łeb.Przez całą noc będziemy latać jak kot z pęcherzem.Zrobi się, człowieku, piekło naziemi.Będziemy zapierdzielać z dwoma tacami naraz, a to i tak za mało.Szukaj sobie wtedyw takim burdelu rocznikowego koniaku, kiedy jakiś debil rozpieprzył ci cały system. Dobra, już dobra, bierzmy się do roboty.Zwięte słowa.Lumikki usłyszała, że facet chwycił skrzynkę wina, i podziękowała muw myślach za słuszną inicjatywę.Brzęknęły butelki. Nie na podłogę.Będą stały w przejściu.Postawimy je na zamrażarce. A jeśli w środku coś jest? I za chwilę będziemy tego potrzebować? Nie mam ochotytargać tego cholerstwa z miejsca na miejsce.Ciężkie są jak nieszczęście. W środku są tylko dwie paczki starych mrożonek na zupę.Godzinę temu sprawdzałem. Tak na wszelki wypadek.Mężczyzna złapał za uchwyt klapy.Tylko jej nie podnoś.Nie, nie, nie.Nagle o klapę skrzyni gruchnęło coś ciężkiego. Ej, zwariowałeś? Mogłeś mi przytrzasnąć palce! Ale nie przytrzasnąłem.Pomożesz mi, czy sam muszę to wszystko przestawiać? Dobra, wyluzuj.Drugie gruchnięcie o klapę.Trzecie.Czwarte.Cztery pełne skrzynki czerwonego wina. A teraz bierzemy tego szampana i spadamy.Brzęknęły butelki, kelnerzy chwycili po skrzynce szampana i ruszyli w stronę drzwi. Ty, zaczekaj no odezwał się jeden, zawrócił i podszedł do zamrażarki.Lumikkiusłyszała pstryknięcie i warkot uruchamianego agregatu. Ktoś wyłączył, pewnie przez przypadek.Lepiej, żeby były cały czas włączone, nawettylko z dwoma mrożonkami w środku.Nigdy nie wiadomo, kiedy każą ci wrzucić do środkastukilową tuszę z jelenia.Kelner ruszył do wyjścia.Lumikki usłyszała odgłos zamykanych drzwi.Zostaław magazynku sama.Jeśli nie liczyć zwłok dziewczyny o imieniu Natalia w sąsiedniej skrzyni.Możliwe, że niebawem będą tu dwa zamrożone trupy.24Ej, o co kaman?! Spróbuj chociaż.Musisz mu strzelić od razu w łeb, inaczej cię zobaczy.Cały czas tracimy punkty. Wal się! Robię, co mogę.Sam takie skuchy robisz, że trudno mi się skupić. Teraz! No, strzelaj, kurwa, na co czekasz? Strzelaj! Yes! Mózg na ścianie! I jak teraz wyglądasz, gościu? Jak przez okno!Pulsujący ból rozsadzał Elisie skronie i tył głowy.Siedziała przed monitorem swojegolaptopa i wpatrywała się w czerwony punkcik, który już od dłuższego czasu trwałw bezruchu.To chyba dobrze.Czyli Lumikki dojechała do celu i weszła na przyjęcie.Gdybynie zdołała wydostać się z bagażnika, już dawno by zadzwoniła albo wysłała esemesa.Elisanie dopuszczała do siebie myśli, że kierowca lub ktoś inny znalazł Lumikki w bagażnikui tam teraz spoczywa jej ciało.Palce powędrowały do ust i Elisa zaczęła obgryzać paznokcie.Różowe żelowe tipsyz czarnymi wzorkami już dawno straciły fason.Nieważne.Akurat teraz paznokcie najmniejją obchodziły [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki