Völler, Eva [Poza Czasem 02] Złoty Most

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Ale to jest oczywiście absolutny wyjątek oświadczył.Hotel był jak z innej planety, z apartamentami, które kosztowały nawet dwadzieściatysięcy euro.Za noc.Nasz pokój nie był oczywiście nawet w przybliżeniu tak drogi, ale Jos� musiał na towyłożyć masę pieniędzy, tym bardziej że w cenie pokoju nie mieściło się śniadanie ani inneatrakcje.Za masaż stóp w hotelowym spa trzeba było na przykład zapłacić, bagatela, marne stopięćdziesiąt euro.Zdaniem Sebastiana powinni dołożyć do tego przynajmniej jeszcze coś dopicia.Jego uwaga wywołała u mnie atak śmiechu.Od naszego powrotu z przeszłości dużo się śmiałam, byłam tak szczęś�liwa, że wszystkoprzetrwaliśmy cali i zdrowi.Przynajmniej częściowo.Sebastiano miał zabandażowane ramięi potrzebował jeszcze pomocy przy ubieraniu się i rozbieraniu.Ale rana nie była tak poważna, jaksię na początku obawiałam.Kulę, zdeformowane małe ołowiane paskudztwo, zostawiliśmy sobiena pamiątkę.Patrzącemu z niedowierzaniem lekarzowi pogotowia Sebastiano powiedział, żeprzez nieuwagę nacisnął spust starego pistoletu używanego w pojedynkach, który przypadkowobył jeszcze naładowany.Ponieważ potwierdziłam to z moją najlepszą miną niewiniątka, lekarzzrezygnował z telefonowania do żandarmerii, tym bardziej że zaraz kończył dyżur.Na razie Sebastiano był niezdolny do służby, innymi słowy: miał wolne i mógł odpocząć.To samo dotyczyło mnie: bez wahania zarządziłam sobie kilka dni bez szkoły.Pisemne egzaminymaturalne miałam już przecież za sobą.Przed ustnymi musiałam co prawda oddać prace, ale byłona to trochę czasu.A rodzice nie mieli nic przeciwko temu, żebym jeszcze została, wręczprzeciwnie jak się okazało, po pobycie w Kopenhadze też sobie urządzili krótki urlop.Jos� wyruszył natychmiast po naszym powrocie do innego miejsca, do innej epoki.A więc ja i Sebastiano mieliśmy czas tylko dla siebie.Prawie cały pierwszy dzień spędziliśmyw pokoju, bo oboje byliśmy wykończeni, nie tylko emocjonalnie, ale też fizycznie.Jego bolałoramię, mnie guz na czole.Drugiego dnia poczuliśmy się lepiej i wyruszyliśmy na spacer powiosennym Paryżu.Zwiedziliśmy wieżę Eiffla i parę innych atrakcji i oczywiście przez cały czasrozmawialiśmy.Męczyły mnie wyrzuty sumienia, uważałam bowiem, że popełniłam zbyt wielebłędów, ale Sebastiano twierdził, że wręcz przeciwnie, bo tylko dlatego, że wszystko zrobiłamwłaśnie w taki sposób, mogło się to skończyć tak, jak się skończyło.Dyskusja zrobiła się dość filozoficzna, a gdy pojawił się przerażający mnie kompleksowyproblem paradoksu, musiałam spasować.W końcu zdecydowaliśmy wspólnie, by na raziezostawić przeszłość w spokoju.W najprawdziwszym znaczeniu tego słowa.Ale trudno się było tego trzymać.Bez przerwy szperałam w Wikipedii i na stronachhistorycznych, szukając rozmaitych postaci.Ludwik XIII, Anna Austriaczka i Richelieu znowupojawili się w Internecie, a więc nasza korekta odchylenia czasu się powiodła.Poza tymnatknęłam się na parę bardzo ciekawych szczegółów i aż musiałam przetrzeć oczy, żeby w nieuwierzyć.Bouteville, na przykład, rok po tych wydarzeniach został stracony za swoje licznepojedynki.W jednym z artykułów o teatrze francuskim znalazłam imię C�cile! Pierwszy razzamężna z żonglerem, drugi z handlarzem perfum, w roku 1625 została aresztowana za oszustwoi skazana na pół roku więzienia.W tym czasie zmarł jej drugi mąż.Po uwolnieniu z corazwiększymi sukcesami kontynuowała działalność teatralną.Jej trzeci mąż, krawiec z zawodu,wyznaczył nowe standardy w projektowaniu kostiumów scenicznych.Dzięki swoim wspólnym,trwającym do końca życia staraniom założyli własny zespół aktorski, z którego wywodzi sięznana nam dzisiaj Com�die Fran�aise.Podekscytowana szukałam dalszych rewelacji, lecz informacje były rozsiane skąpo i nieodkryłam już niczego nowego.Ale tych parę rzeczy mi wystarczyło.Dla nich obojga wszystkoskończyło się dobrze.Spełniło się największe marzenie Philippe a.Nareszcie się połączyli.Przezcałe życie razem.Uroniłam kilka łez i zaczęłam szukać Marie.Znalazłam Marie Rohan, duchessede Chev�reuse.Trudno powiedzieć, czy była to moja Marie, ale istniało kilka wyraznychpodobieństw.Zaczynały się od malowidła młoda kobieta na obrazie wyglądała jota w jotę taksamo jak prawdziwa Marie.Nienawidziła Richelieu (zgadza się) i była najlepszą przyjaciółkąkrólowej (zgadza się) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki