[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wielkość pojedynczego zamówienia może być — jakby się wydawało — dowolnie kształtowana przez przedsiębiorstwo przez odpowiednie zmniejszanie (zwiększanie) liczników lub mianowników tych wzorów.Ponieważ jednak tworzenie zapasów jest związane z zamrożeniem strumienia pieniężnego, to nie bez znaczenia dla zarządzania finansami przedsiębiorstwa jest koszt utrzymania zapasów oraz koszt zamrożenia kapitału.Problem ten dla modelu podstawowego przedsiębiorstwo może rozwiązać, przyjmując następujące procedury i założenia:lcałkowity koszt dostaw w danym okresie jest równy iloczynowi liczby dostaw i jednostkowego kosztu dostawy:lKd = n kjgdzie:kd — całkowity koszt dostaw,n — liczba zamówień,kj — jednostkowy koszt dostaw,lprzeciętny kapitał zaangażowany w zapasy jest iloczynem średniego stanu zapasów i ceny jednostkowej:lK =W2Cjgdzie:K — przeciętny kapitał zaangażowany,w — wielkość pojedynczego zamówienia (w sztukach),Cj — jednostkowa cena nabycia (netto),lkoszt zamrożenia kapitału jest iloczynem przeciętnego kapitału zaangażowanego i kosztu kapitału:lKf =K kk =W2Cj kk.gdzie:kf — koszt zamrożenia kapitału,kk — koszt kapitału (dla analizowanego okresu),lkoszt całkowity utrzymania zapasów jest równy sumie kosztów dostaw i kosztu zamrożenia kapitału w odniesieniu do:llliczby zamówień w analizowanym okresie:lKz = kd + kf = nkj +W2Cj kk.lwielkości przeciętnego zamówienia (dla analizowanego okresu):lKz = kd + kf = nkj +LwKj +W2Cj kkgdzie kz to całkowity koszt utrzymania zapasów w analizowanym okresie.Całkowity koszt utrzymania zapasów — zgodnie z założeniem — powinien osiągnąć minimum.Należy więc wyznaczyć optymalną wielkość pojedynczego zamówienia lub optymalną liczbę dostaw, przy której koszt ten osiąga minimum.Optymalną wielkość pojedynczego zamówienia (wo) wyznaczamy w następujący sposób:lobliczamy pierwszą pochodną całkowitego kosztu utrzymania zapasów:lKz' =LW2Kj +Cj + kk2lprzyrównujemy ją do zera:lLW2Kj +Cj + kk2= 0lwyznaczamy optymalną wielkość pojedynczego zamówienia:lWo =2 l kjcj + kkZarządzanie środkami pieniężnymiInwestycję w środki pieniężne (pomijamy w tych rozważaniach środki pieniężne w kasie) można traktować — podobnie jak w przypadku zapasów — jako inwestycję wiążącą strumień finansowy.Należy jednak pamiętać, że zamrożenie środków łączy się z określonymi kosztami.W.F.Baumol opracował model, w którym zarządzanie środkami pieniężnymi potraktował tak samo, jak zarządzanie zapasami [J.Gajdka, E.Walińska, 1998, s.497].Jeżeli:lrozkład wydatków pieniężnych przebiega równomiernie w czasie,llstopa procentowa rachunku bankowego i rentowność papierów dłużnych są stałe (dla analizowanego okresu),llprowizja bankowa również jest stała,lto można — zgodnie z tym modelem — wyznaczyć, na podstawie szacunków wielkości okresowych wydatków netto, optymalną wielkość konwersji papierów dłużnych na środki pieniężne.I tak:Y =gdzie:y — optymalna wielkość konwersji papierów dłużnych,a — szacowane zapotrzebowanie na środki pieniężne,ky — jednostkowy koszt konwersji (prowizja),rd — rentowność papierów dłużnych,r — oprocentowanie rachunku bieżącego.Rysunek 6.Środki pieniężne nie zarządzaneCzasRysunek 7.Środki pieniężne zarządzaneCzasZarządzanie należnościamiNależności w przedsiębiorstwie dzielimy na należności:lz tytułu dostaw i usług,llz tytułu podatków, dotacji i ubezpieczeń społecznych (publicznoprawnych),llwewnątrzzakładowe,llpozostałe,lldochodzono na drodze sądowej.lZarządzanie należnościami sprowadza się przede wszystkim do zarządzania należnościami z tytułu dostaw i usług, przy wykorzystaniu elementów polityki kredytowej i dyskontowej (biorąc pod uwagę zdecydowanie największy udział w należnościach)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
