Karst Iga Pan Samochodzik i podziemia Wrocławia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- I o co toczy się gra?- Nie znam odpowiedzi na pańskie pytania.Walada wstał i dr\ącymi rękami zapiął mankiet koszuli, która i tak nadawała sięwyłącznie do wyrzucenia.Wybuchł niespodziewanie, a\ wzdrygnęliśmy się.- Porwali mnie i związali.Nie wiedziałem, czego ode mnie chcą i co mi zrobią -wymachiwał rękami.- Mam dość tej zabawy! Wycofuję się, bo mi \ycie miłe.Stryj podniósł się z siedzenia.Jacek i ja tkwiliśmy w ławkach, czekając na dalszyrozwój wydarzeń.- To pan zaczął grę - przypomniał stryj.- Zresztą, prowadzi ją pan nieuczciwie,zdradzając nam wyłącznie tyle, ile uwa\a pan za rozsądne, aby osiągnąć swój cel!- Nie jestem katem, tylko ofiarą!Policjant stopniowo posuwał się ku wyjściu, czyniąc z siebie co najmniej dziwaka.Bo kogo nie zainteresowałaby kłótnia tego kalibru? I mnie puściły nerwy:- Jaka jest stawka?!- Nie wiem i nie mam zamiaru zadzierać z tym przeciwnikiem.Wam te\ nie radzę -Walada wzruszył ramionami i powoli odszedł.- Proszę go zatrzymać - powiedział Jacek do policjanta.- Przykro mi, ale nie mam podstaw - mundurowy rozło\ył ręce.- Ten pan był tylkoofiarą napaści.Stryj ponownie zszedł do krypty i zgodnie ze swoim zwyczajem dokładnie obejrzałwnętrze pomieszczenia, w którym rozegrała się kluczowa scena.Zwiatłem latarki przeczesał ściany pomieszczenia i podłogę.Chyba szukał śladówbutów, bo schylił się i przyjrzał się posadzce.W końcu zebrał w palce trochę białychokruchów, chyba resztek cementu i dopiero potem opuściliśmy katedrę.- Co teraz? - zapytał zdegustowany przebiegiem wydarzeń Jacek.- Nic.Po południu wracamy do domu - oświadczył stryj.- Jak to? A zagadka? - obruszyłam się.- Na razie nie ma czego zgadywać - odparł stryj.- No tak! - przytaknął mu Jacek.- Ta zamaskowana banda, kimkolwiek są jejczłonkowie, dowiedziała się skądś o naszym śledztwie i postanowiła samodzielniezebrać jego owoce.Ale zamiast błyszczących złotem skarbów, jakich zapewnespodziewali się w podziemiu katedry, znalezli cuchnącą kurzem, pustą kryptę!- A zatem do domu! - ucieszyłam się na pokaz.Faktycznie jednak zamierzałamprzeprowadzić ze stryjem szczerą rozmowę.Nurtowało mnie kilka zagadnień.Naprzykład dlaczego medalion doprowadził złoczyńców do Kaplicy Elektorskiej, a naszawiódł do kaplicy Zwiętej El\biety? Czułam, \e stryj coś przed nami zataił.54ROZDZIAA �SMYROZCZAROWANIE * WIOSNA * ZAPROSZENIE DO MINISTERSTWA* WAHANIE STRYJA * CO ZATAIA PAN SAMOCHODZIK? * ZADANIE IZCIEDETEKTYWISTYCZNE * DYLEMATY ZOZKI * TOWARZYSZKANIEBEZPIECZNEJ PRZYGODY PILNIE POSZUKIWANA! * POLICYJNE PLOMBY IWIZYTA W KOMISARIACIE * ADRES C�RKI DENATAWarszawa powitała nas deszczem lejącym się ze skłębionych chmur.Szaremu miastu ulewa odebrała resztki uroku, o ile takowy w ogóle to miastoposiadało.Jak zadecydował stryj, tak postąpiliśmy i jeszcze tego samego dniawróciliśmy do domów.Sprawa podziemnego szpitala i medali nie została rozwiązana.Takie było moje zdanie, nie wiem, co sądził stryj, poniewa\ zawziął się i nie chciałnam niczego powiedzieć.Owszem przemknęła przez moją głowę myśl, \e nasz wyjazdz Wrocławia miał tylko uspokoić naszych przeciwników.Przyzwyczajeni do brawurowych akcji stryja, tym razem doznaliśmy z Jackiemrozczarowania.Có\, stryj jest tylko człowiekiem i nie mo\na \ądać, by czynił cuda!Tydzień pózniej jesień na dobre przegnała letnią aurę.a i ta jesienna nie zagrzaładługo miejsca, bo niebawem oddechem zmroziła ją zima.Jak to od niepamiętnychczasów jest w przyrodzie, nastała kolej na wiosnę.W marcu skuta lodem przyrodaodetchnęła, spod śniegu wyjrzały główki pierwiosnków.Dwa tygodnie ciepła i świat okrył się świe\ymi liśćmi.Z wyjątkiem forsycji, któreoprószyły \ółte kwiatki, wszystkie rośliny zieleniły się radośnie.Ju\ dawno zapomniałam o przygodzie we Wrocławiu i o uczuciu niespełnienia, jakietowarzyszyło mi, kiedy wróciliśmy do Warszawy.Stryj nie wspominał więcej osprawie, więc byłam pewna, \e uznał ją za zakończoną.Wyrzuciłam z pamięci obraz Walady, jeszcze prędzej wizerunek mę\czyzny z siwymkucykiem.Towarzyszka Walady, kasztanowłosa piękność, zdawała się nigdy nieistnieć.Stały kontakt utrzymywałam jednak z Moniką, a to dzięki mojemu bratu, który- jak mi się wydawało - polubił tę dziewczynę bardziej ni\ zwyczajną kole\ankę.Chyba zaprzyjaznili się.Ostatnie dni maja przyniosły nie tylko słoneczną, prawie upalną pogodę, ale i nowewieści.Stało się to w pewien poniedziałkowy poranek.Około dziewiątej w najlepsze plotkowałam z przyjaciółką na temat jej chłopaka, gdyzadzwoniła moja komórka.- Zosieńko, jesteś mi potrzebna - bez zbędnych ceregieli oświadczył stryj.- Mo\eszprzyjechać do ministerstwa?- Stryj namawia mnie do studenckich wagarów?- Litości! Zresztą, nazywajmy rzeczy po imieniu.Niech będą te wagary, bylebyśzaraz do mnie przyjechała.Najlepiej z Jackiem.- Jacek jest na wymianie językowej w Anglii - zakomunikowałam zgodnie z prawdą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki