Rogers Rosemary Dzikoć serca

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale on tu jest.Zadaliśmy sobiepytanie, dlaczego tak ryzykuje? Se�or Shannon wyznaczył nagrodę za głowę LucasaCorda.Za żywego lub umarłego.Pani ojciec bardzo się tym przejął i gdyby nie choroba,coś by z tym zrobił.- Jak myślisz, dlaczego Luke Cord naraża swe życie? - Nie odrywałam od niejSRwzroku.- Marto, nie możesz teraz się wycofać.Muszę to wiedzieć, rozumiesz? Jak my-ślisz, co jest przyczyną jego nagłego powrotu? - podniosłam głos.- Czy obawiałaś się, żemoże mnie dziś napaść? Czy dlatego mnie ostrzegłaś?- Nie.Proszę, se�orita! To nie tak.Nigdy by pani nie skrzywdził, bo jest pani córkąGuya Dangerfielda.Ale jeśli dojdą do wniosku, że se�or Shannon zdobył panią dla swo-ich celów, że pani i on.Dukała z nieszczęśliwą miną, unikając mojego wzroku, więc podeszłam bliżej i po-łożyłam dłoń na jej ramieniu.- Widziałaś, co się wydarzyło tamtego popołudnia?Przygnębiona, kiwnęła głową w milczeniu.- A zatem widziałaś także, że go wyrzuciłam! Nienawidzę tego człowieka! Ale jestmoim wspólnikiem i musimy się jakoś porozumieć, czy tego nie rozumiesz? A jeśli cho-dzi o innych, nie muszę się przed nikim tłumaczyć! Sama mam zamiar wyciągać wnioskii podejmować decyzje, Marto, a pan Shannon nie jest jedyną osobą, która musi to zrozu-mieć!Byłam zła, ale i zaintrygowana.Czy Marta próbowała mnie ostrzec? Ale przedczym? Nic nie zdołałam z niej wydobyć, bo każde moje pytanie przygnębiało ją jeszczebardziej.Postanowiłam porozmawiać z nią pózniej, kiedy przyjdzie do siebie.Oczywi-ście, nie zamierzałam powiedzieć niczego Toddowi Shannonowi, ale chciałam wyjaśnićtajemnicę nagłego pojawienia się Luke'a Corda.Moje życzenie miało spełnić się szybciej niż tego oczekiwałam.Ale tymczasempojawił się Mark, a ja zdążyłam szepnąć Marcie, że nikomu nie wspomnę słowem o na-szej rozmowie.Mark wyglądał bardzo elegancko.Miał na sobie doskonale skrojony smoking i per-łową szpilkę w szarym krawacie z jedwabiu.Zmieszał się, kiedy Jules wprowadził go dosaloniku.- Obawiam się, że zapomniałem ci powiedzieć, iż jest to oficjalne przyjęcie! Mójwuj poinformował mnie o tym po moim powrocie! Jeśli chcesz się przebrać.- Och, to chyba zbyteczne - oznajmiłam słodko.- Nie znoszę przebierać się w po-śpiechu.Pewna jestem, że moja suknia jest wystarczająco stosowna, nawet jeśli nie jestSRnajnowsza.Byłam całkowicie pewna, że Todd Shannon szykuje dla mnie jakąś niespodziankę.Niezbyt miłą, rzecz jasna! Może Mark był wtajemniczony, a może nie.Opatuliłam siępłaszczem, nawet kiedy wsiedliśmy do lekkiego powozu z taką troską podstawionegoprzez jego wuja.- Czy zawsze tak elegancko ubierasz się do kolacji?- Prawie zawsze! Ale nie martw się.On tylko chce cię zaszokować przepychem, wjakim żyje.- To dziwne! Todd Shannon nie wygląda na człowieka, który zwraca uwagę na luk-susy!Mark uśmiechnął się pod nosem, słysząc moje docinki, a następnie przeprosił, żemusi zostawić mnie samą w powozie.- Wuj Todd zamówił go w Londynie - zakomunikował z dumą.- A i konie są nie-zwykle szybkie.Tylko nielicznym pozwala nimi powozić, a dziś wieczorem jest to mójobowiązek.- Z pewnością czujesz się zaszczycony!Siedziałam sztywno w powozie, by nie pognieść sukni, i podziwiałam jazdę Marka.Przez okno dojrzałam obowiązkową eskortę złożoną z kowbojów SD; niektórzy z nichuzbrojeni byli w strzelby.Czy była to zwykła ostrożność, czy też Shannon spodziewał siękłopotów? Pomyślałam o Luke'u Cordzie i zmarszczyłam czoło.W jakim celu odwiedziłmego ojca po tylu latach? Czego szukał w Santa Rita? Miałam złe przeczucia, ale nic niemogłam zrobić.Od czasu naszej niezręcznej rozmowy nawet Mark zachowywał się nie-naturalnie.Postanowiłam na chwilę zapomnieć o wszystkim.Jutro powrócę do lektury dzien-ników ojca, i jak z wyrzutem przypomniała mi Marta, z nich dowiem się najwięcej.Podróż zajęła nam więcej czasu, niż się spodziewałam, i mimo doskonałego powo-żenia Marka moja wyprostowana, niewygodna pozycja zmęczyła mnie.Sceneria uległazmianie.Pędziliśmy pod jasnym półksiężycem na tle granatowego nieba.Nawet ogrom-ne kępy kaktusów przypominały drzewa z baśniowego lasu, a piaszczysta ziemia migota-ła świetlistym blaskiem.SR Tu jest naprawdę pięknie", zadumałam się.Nieskończone, faliste równiny pod-chodzące pod masywy górskie.Kraina kontrastów.Rancza i górnicze miasteczka.Znieg ipustynia.A na południu odległe pasma górskie ciągnęły się aż do Meksyku.Pomyślałamnagle o ukrytej dolinie, w której rodzina Kordesów prowadziła małe ranczo.Jak to moż-liwe, że nikt o niej nie wiedział? Ale przecież nie znałam tych gór tak jak Apacze żyjącytu od pokoleń.Przypomniałam sobie własne słowa wypowiedziane do Marka: Oni stworzyli fun-damenty, my zbudujemy coś trwałego".Dlaczego to powiedziałam? Czy rzeczywiście wto wierzyłam?Przejechaliśmy rozświetloną równinę i nagle moim oczom ukazała się tęcza świa-teł.Przybudówki, wiatrak, baraki, nawet wędzarnia.Po ogromnej zagrodzie dreptały ko-nie, a w dali wznosiły się stajnie.Powóz zwolnił, kiedy przejeżdżaliśmy przez bramę w kształcie łuku z wielkim,wyblakłym napisem.Tuż za nią ciągnął się długi podjazd.Nie zauważyłam niczego wię-cej, bo tuż przede mną wyrósł potężny i wspaniały dom z rozświetlonymi oknami, dum-nie wznoszący się na tle rozgwieżdżonego nieba.Nic dziwnego, że nazywali go palacio!Był większy od wszystkich domów, jakie widziałam w tej części świata.Rozpoznałamarchitekturę w stylu hiszpańskim, tak rozpowszechnionym na Południowym Zachodzie.Wysoki na dwa piętra, przypominał mały zamek.Powóz zatrzymał się, jacyś dwaj mężczyzni przytrzymali konie, a Mark zeskoczyłz siodła i pomógł mi wysiąść.- I co o tym sądzisz, Roweno? Wybudowano go z kamienia wydobywanego w gó-rach, który przywieziono tu w specjalnych wozach.Poczekaj aż wejdziemy do środka!- Już sobie to wyobrażam - rzuciłam oschle.- Wygląda jak mała forteca!Zciszył głos.- Chyba pierwotnie miał nią być.Znasz tę historię.Kiedy wujek Todd stracił żonę isyna, przyrzekł sobie, iż wybuduje dom, który oprze się całemu plemieniu Apaczów.Ioto jest.Trudno go też podpalić!Nie zdążyłam powiedzieć ani słowa, gdyż znalazłam się na szerokich schodach, a zkorytarza wychynęła gigantyczna postać Todda Shannona.Nawet tu ze wszystkich za-SRkamarków emanowało bogactwo.U sufitu zwisał ogromnych rozmiarów żyrandol, aprzede mną wznosiły się wyłożone dywanem schody, rozchodzące się w dwóch kierun-kach z półpiętra, które przypominało galerię dla muzyków na angielskim dworze.To, co początkowo wzięłam za korytarz, okazało się wielką salą recepcyjną zotwartymi po obu stronach masywnymi drzwiami.- A więc przyjechałaś?- Miałeś nadzieję, że nie przyjmę zaproszenia?Todd Shannon parsknął śmiechem i ujął moją dłoń.- Wiedziałem, że nie odrzucisz okazji, by powiedzieć ostatnie słowo - zapewnił,gdy zostaliśmy sami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki