Sierecki Sławomir Morze bez nocy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A jeżeli odnajdą trupa marynarza? Wtedy zarządzą nie-wątpliwie alarm.Mogą nawet przeszukać okolicę.Ale wówczas i tak nieodpłyną prędzej, aż zakończą remont.Wydaje się, że mają jakieś kłopoty zezbiornikami balastowymi, medytował Ordon, a boją się iść na powierzch-ni.Gdyby Gajdar" znalazł się w cieśninie u wejścia do zatoki, okrętpodwodny nie mógłby odpalić torped, bo po zatopieniu radzieckiej jednost-ki zostałby zablokowany.Poza tym eksplozja na tak małym akwenie mogładodatkowo uszkodzić hitlerowską jednostkę.A więc zjawienie się holow-nika u wejścia do zatoki unieruchomiało hitlerowskiego pirata bez walki, aw razie podjęcia walki stwarzało i tak nikłe albo żadne szanse na zwycię-stwo Niemców.Okręt podwodny miał taką samą broń jak holownik, dwasprzężone kaemy.Próba abordażu uzbrojonych niemieckich marynarzychyba nie wchodziła w rachubę.Do tego czasu mogły przecież nadejśćokręty radzieckie lub nadlecieć samoloty z radzieckich lotnisk polowych.Nerwowym ruchem Ordon wydobył portfel i znalazł jakąś karteczkę.Na odwrocie napisał ołówkiem po rosyjsku kilka zdań: Myśliwy miał ra-cję jest to mały hitlerowski okręt podwodny.Nie posiada działka na po-kładzie, ma natomiast trzy wyrzutnie torped, których przeciwko wam napewno nie użyje, jeżeli zablokujecie wyjście z zatoki.Płyńcie, ile sił w ma-szynach, i blokujcie wejście! Ja tu zostaję, noga odmówiła mi posłuszeń-stwa! Jeżeli coś się stanie, moje dokumenty przekażcie kapitanowi mojegostatku.Statek nazywa się �Kamerun�.Wszystkiego najlepszego.Piotr.Skinął na myśliwego i podał mu kartkę. Oddajcie to dowódcy holownika Gajdar", Tatianie Morozowej.Toważne.I wezcie także dla niej to wcisnął mu w rękę portfel. Ja tumuszę zostać.Noga.rozumiecie? Za długo trwałby nasz powrót, a holow-nik musi przybyć szybko. Jak to, chcecie tu zostać? Sami? Przecież będą szukać tego zabitegomarynarza. Chendir wskazał ręką w stronę, gdzie leżał trup. Nie ma rady, kochany! Patrz. podciągnął nogawkę od spodni iwówczas ukazały się bandaże.Były brunatne od krwi. Wy jesteście ranni bąknął zdumiony młody myśliwy. To dla-tego kulejecie. To stara rana, trochę tylko krwawi.No, nie zadawajcie niepotrzeb-nych pytań i wracajcie na holownik! Zostawcie mi tylko to. Sięgnął poniemiecki pistolet maszynowy i ściągnął myśliwemu z ramienia. Niedam się im przecież zarżnąć, jeżeli tu przyjdą.Chendir skinął głową.Był myśliwym i podobne sytuacje rozumiał.Za-dał tylko jeszcze jedno pytanie. Miałem rację mówiąc o faszystowskim okręcie? Tak.Mieliście zupełną rację.A teraz już idzcie.Chendir odszedł i po kilku krokach zniknął między głazami.Ordon zo-stał sam.Obejrzał pistolet maszynowy, aby poznać jego konstrukcję i zasa-dy działania.Zapasowych magazynków nie miał, musiał mu wystarczyćtylko ten jeden.Potem jeszcze raz podciągnął nogawkę.Poczuł mdłości.Przypomniał sobie, co mówił mu lekarz o obowiązku leżenia i niemę-czenia nogi.Nie patrzył na zegarek, aby się nie denerwować.Próbował zmienić po-zycję, ale targnął nim wówczas taki ból, że zrezygnował.Ze swojego miejsca nie widział zabitego, ale za to miał otwarte poleobserwacji na zatokę.Kiedy wreszcie zaczną szukać tego marynarza? O,zdaje się, że już! Widział na brzegu dwóch uzbrojonych Niemców, przeka-zujących jakąś informację oficerowi lub podoficerowi, stojącemu w kioskudowodzenia.Potem pobiegli po skarpie nad wodą i zniknęli mu z oczu.Grupa prowadząca pracę na pokładzie zniknęła również.Teraz był tam tyl-ko jeden marynarz na rufie, chyba wachtowy i dwóch czy trzech ludzi wkiosku.Kto wie, może już skończyli prace zabezpieczające i zamierzaliwyjść w morze? Ha-a-ans! Wo bist du? Ha-a-ans! usłyszał całkiem blisko tych,którzy prawdopodobnie szukali zaginionego.Okrzyki powtórzyły się kilkakrotnie, potem nagle drugi głos powie-dział głośno: Du, da liegt jemand!.Tu ktoś leży!.Teraz zobaczył obu marynarzy zupełnie blisko.Schodzili z urwiska.Słyszał ich głosy, pełne zdziwienia, gdy odkryli, że ich kolega zabity zostałstrzałą z łuku.Potem mówili coś o śladach na plaży.Ten pierwszy zarzą-dził, aby rozeszli się i jeden spenetrował odcinek południowy, a drugi pół-nocny, ale ten drugi (może byli równi stopniem?) sprzeciwił się, mówiąc,że to niebezpieczne, ponieważ bandytów było kilku" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki